Column het Zwarte Schoap
Geliekspel
Hèèl netjes zit ie um half tweie kloar. Het vlaggeschip van Battum möt spöll’n tèèg’n de eeuwige rivaal’n uut Hoolt’n. Een lekker zunneke begeleidt ôôns noar de voot van den Hoolterbarg. Völle Battumse supporters hebt de weg noar Hoolten evund’n.
Verdreetig
Onwillekuurig lôôp ie der van tied tut tied an te dèènk’n. Vieftienduuzend, twintigduuzend en noe à meer dan drei en dartigduuzend dôôi’n!! Duuzelingwekkende antall’n en det kan zich de kômmende wekk’n nog wà verdubbeln. Of en touw wordt er nog een mèènse lèèmtig uut die onmetbare puunhèupe ehaalt, mà het wördt stiller en en stiller. Netuurlijk, iedern geredd’n is ter eene, mar inmiddels heiw we de beeld’n van onmettelijke antall’n slachtoffers diet, man an man, neust mekaa wordt begrèèm’n.
Machtig môôi
Netuurlijk, zô of en touw kiek ie de digitale wereld van het feesbook in. De nieje inrichting van ôônz’n Battemsen Brink. Nee, neet den film van ’n hèèl’n oamd, mà noar de inrichting zelf. Het zut er gelikt uut. Ie zeet oe zelf lôôp’n, van het Dijkhuis tut vuurbiej Boode.
Ie komt neet an mien komkummerke
Ôj’ noe wilt of neet, ie könt er neet meer umme hen. Oaver good twei wekke barst het carnaval uut zien voog’n. Neet allèène ôônder de grôôte rivier’n, ôk de Battemse Pôômpers bint kloarwakker. Inmiddels hef de nieje Prins ne naam, Prins Tieske.
Fijne Karsdaage en een gelukkig Niejjoar
Astebleef doot vuurzichtig an. Een keerltje zwoar gewôônd en noe à ne vèurwarkdôôi’n. Hoe völle waarschouwing’n möw we nog hebb’n? Van disse kàànte in ieder geval, ’n lest’n dit joar. Wiej goat er èèm’n tuss’nuut, net as zô völle mèèns’n.
Op noar Mirrewinter
Lekker vreezend weer. Het begint er op te liek’n. Nog een klèine twei wekke en dan biw we biej de Karsdaag’n. Wiej zölt ze wier beginn’n net as eerder. Twei joar môch het neet duur de corona, mà noe geet het wier gebuur’n. Karsoamd half vieve, de keerskesceremonie op ’n Hoolterbarg.
De herdertjes lagg’n biej Battem
Zie lagg’n in het Battemse veeld. Zie past op de scheuipkes. Ne grôôte kudde is ’t neet. Oaverdag tel ie der mà tweie. Zie hadd’n zich lekker uut de wind eleg. Het is starvenskôôld. Een normaal mèènse zôl deepe in ’n jas weg duuk’n en rap de warme kachel opzeuk’n. Wiej zit inmiddels in december.
Het wördt vanzelf wier lech
Noa twei oaverwinning’n hef het zwart witte vlaggeschip van Battum de weg noar boam’n evunn’n. Netuurlijk lôôp ie in ne thuuswedstried wal is tèèg’n ne zèèperd an, mà det gebuurt zelfs in de èèrste de beste wedstried op het wereldkampioenschap. Gewoon de mood neet opgèèm’n.
Loat de winter mà kômm’n
Wiej bint er hèèmoa kloar vuur. Vuurige wekke hèw we de coronaspuite op ehaalt. Gen centje piene, een betje jökkerieje an de boam’narm en doar blèèf ’t biej. Ofgelôôp’n zoaterdag was het priesscheet’n biej het medisch centrum. Wat een drôkte, wat een drôkte.
Kàànt in de warre
Ie snapt er toch niks van. De kômmende wekke tikke wiej november an. Mà zô gauw àj’ noar buut’n lôôpt, oavervölt oe een vuurjoarsgeveul. Het is moesstille op diss’n zundagmänn’n. Hèèl in de veert’n wördt die röste verstoord duur het eeuwige geluud van de A1. De zunne steet hôôge an de lôch en de temperatuur’n lôôpt à wier noar de twintig groad’n. Woe zo harfs, het grös greuit nog alle kàànt’n op. Toch maakt ôônz’n ôôld’n eek’n zich op vuur de winter.