Plan De Brink
Klik hier om de 3D animatie te bekijken

Welbeschouwd

Dertien in een dozijn?

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Op 19 december stond mijn laatste column in deze krant. Inderdaad bedoeld als afsluiting van mijn reeks van twaalf ‘Gedachtesprongen’. Het onderwerp was wat me bezielde met die serie. Ik noemde twee punten. Signaleren hoe ‘verhalen’ die we vertellen altijd ingekleurd worden door opvattingen, belangen. Vervolgens, het aan de kaak stellen van al te gemakkelijke redeneringen en conclusies. Van allebei gaf ik een voorbeeld. Van de reacties bleef er ééntje wat knagen. Ik zou het me te gemakkelijk hebben gemaakt met de keus van die voorbeelden: te algemeen, zonder enig direct verband met zaken die ook hier speelden. Ik neem de handschoen op en kom dus met een dertiende aflevering! Lees verder

Met de beste wensen

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Dit stukje had afgelopen augustus moeten verschijnen in. Als twaalfde en daarmee afsluitende column in deze reeks. Door allerlei omstandigheden kwam het er maar niet van. Desondanks nu toch een poging tot een nette afsluiting. Niet alleen voor deze reeks ‘Gedachtesprongen’, maar waarschijnlijk voor langer. Ik begon deze columns in 2011. Wat wilde ik er mee? In ieder geval meedoen in het publieke debat over zaken die ook vooral Bathmen raakten. Terugkijkend ging het mij vaak om twee dingen. Lees verder

Kom er eens op

Welbeschouwd: gedachtesprongen

In 1971 signaleerde het National Bureau of Standards van de USA dat de afmetingen van de omvang van borst, taille en heupen van vrouwen aan het toenemen waren. Die gemiddelde afmetingen vormden de grondslag voor de standaardmaten voor de dameskleding. De gehanteerde maten stamden nog uit 1939 en klopten dus eigenlijk niet meer. Om dat probleem op te lossen ging de Amerikaanse kledingindustrie over tot een even simpele als slimme ingreep: de damesmaten werden gewoon allemaal een slagje ruimer gemaakt, zonder de maatnummers zelf te wijzigen. In dit geval kwam de oplossing er dus vrijwel letterlijk op neer dat de bestaande regels wat opgerekt werden om een bepaald belang te dienen. Lees verder

Contactarmoede?

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Omstreeks 1982 kocht ik voor een dochter een walkman. Zo’n kleine, draagbare cassetterecorder waarmee je bandjes kon afspelen. Razend populair bij de jeugd. Toen ik dat een oudere vriendin vertelde, keek die nogal bedenkelijk. Ze had het niet op al die jonge mensen die, afgesloten voor de wereld om hen heen, als zombies over straat liepen. Ze moest eens weten wat voor ontwikkelingen ons te wachten stonden. Lees verder

Mythen

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Recent verscheen een biografie over Wilhelmina waarin veel van de beeldvorming rond haar in oorlogstijd tot een mythe wordt verklaard. Opgeklopte romantiek zonder historische grond. Daar zijn meer voorbeelden van te geven. Afgelopen februari hield iemand voor onze Oudheidkundige Kring een lezing over het Rode Kruis dat 150 jaar bestond. Daarbij kwam natuurlijk ook de stichter ter sprake, Henri Dunant. Lees verder

Der Prinzipienreiter

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Mijn overgrootvader weigerde een paraplu te gebruiken. Want, als de HEERE jou wil treffen met een regenbui, wie ben jij dan als nietig mensenkind om dat te verhinderen? Zelfs mijn vader vond dat te gortig. Ikzelf ben helemaal weg van dat soort standpunten. Wil altijd weten waar de grenzen ervan liggen. Want die zijn er natuurlijk. Die overgrootvader had bijvoorbeeld wél winterkleren en een pet. Hij had dus ook een soort logica waarmee hij die inconsequentie goed praatte. Hij was geen doorgedraaide ‘Prinzipienreiter’ die principieel in zijn nakie rondliep. Lees verder

Welkom in de geluksfabriek

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Mies dood. Dus gedachtesprongen. November 1962, de 26e, een bomvolle studentensociëteit aan de Korenmarkt, een kleine tv op de bar met die inzamelingsactie ‘Open het Dorp’ in beeld. Alle ogen niet gericht op Mies, maar op die andere sterspeler, Arie Klapwijk. Revalidatiearts, directeur van de Johanna Stichting waar dat nieuwe Dorp aan opgehangen zou worden. Onze Arie, vier jaar lang mijn docent fysiologie aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (CALO) in Arnhem. Een ‘liefdadigheidsmarathon’ voor een baanbrekend plan: een woonvoorziening voor ernstig lichamelijk gehandicapten, waar ze zélf de regie over hun leven in handen kregen! Een geluksfabriek! Lees verder

Pitstop

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Bij een ‘pitstop’ kunnen technici van een renstal ingrepen doen om een goed resultaat voor hun renner te boeken. Banden verwisselen, benzine bijtanken, apparatuur bijstellen. Aan zo’n pitstop heb ik nu even behoefte. Om wat dingen recht te zetten. Sinds november 2011 schrijf ik columns in onze ‘(Nieuwe) Bathmense Krant’. Steeds met de titel ‘Welbeschouwd’ als aanhef. Na een pauze startte ik in november 2017 een nieuwe reeks: ‘Welbeschouwd: gedachtesprongen’. Waarom? Daarover gaat dit stukje. Lees verder

Eureka!

Welbeschouwd: gedachtesprongen

Al maanden weet ik waarover ik deze column wil schrijven. De eerste in 2018. Alleen, welke vorm ik daarvoor zou kiezen, daar kwam ik maar niet uit. Tot vandaag, 6 januari, halve dag voor de harde deadline bij de redactie. Vandaag viel het kwartje. Door een artikel in ‘de Stentor’ van gisteren. Over een schiereilandje in de Maas, bij Eijsden. Sinds tijden Belgisch grondgebied, maar in 2016 door een landruil in Nederlands bezit gekomen. Door die krankzinnige situatie was het daar een soort niemandsland geworden. Nederlandse politie mocht er niet komen. De Belgische gendarmes gingen er niet heen, want dan moesten ze eerst met een bootje de Maas oversteken. Kortom, volgens de journalist een uitgelezen plek om te rotzooien. Lees verder