Plan De Brink
Klik hier om de 3D animatie te bekijken

De leste busse

Vèèr mei. De vlagge halfstok. Wiej volgt de plechtige herdenking op de Dam. Ie zeet hoe ôôld of de ôôggetuugen bint geworden. Noe al vierenzeumtig joar vriejheid. Het lik de gewoonste zaak van de wereld. In het vervolgprogramma zeet wiej de razzias, oaveral in het land en de gruwelen van Westerbork. De ontzetting op de gezichten van de slachtoffers.De heure goat oe rech oavereind stoan as ie heurt det de kampcommandant het er met zes joar gevangenisstraf of hef ebrach. Tachtigduuzend mensen of e voert noar vernietigingskampen. Hoe is het meugelijk. Ie zakt weg in gedachten. Doar kump de busse an. Ie wordt gedwungen um in te stappen. Neuist miej huult een klein deerntje, op schoot biej eur mamma. Ne groten Lindeboom schuf duur het beeld. Ie wilt er uut, maar doar steet ne suldoate, geveuirlijk met ne revolver te zwaaien. Het zweet brek oe uut. Bie de volgende halte stapt er wier een zestal in, met grote gelle sterren op de jas. Dit is de kans. Hoe det kan? Ie bint er uut en zwaait het kleine meiske, achter in de busse, noa. As de bliksem noar huus, maar hoe?.De leste busse is vôt, dan mà lopen. Het wordt nen langen, zwoaren tocht. Compleet in de warre. Ôônderweg kôôp ie een bleumke vuur mooderdag. Dan schrik ie wakker. “Wil ie nog een stukske appeltaarte met slagroom?, heur ik neuist mie. De nare gedachten bint weg. Gelukkig, alles is nog biej het olde. Toch is het good um ieder joar stille te stoan, biej de lèu diet het leaven hebt geloaten in den waanzinnigen oorlog. De vlagge wordt binnen gehaald en de volgende morgen geet e fier in top vuur vierenzeumtig joar leaven in vriejheid. Één dinge neet vergetten, een bleumke vuur mooder of den allerleefsten, want ie weet nooit wanneer de leste busse geet.