Helden bie de Grebbenbarg

Tien mei 1940, de Duutsers valt ons land binnen. Binnen ne dag stoat ze veur de achttiende eeuwse verdedigingslinie an den Grebbenbarg bie Rhenen. Zie wordt er drei daage tegen eholden deur de slecht bewapende Nederlanders. In die drei daage sneuvelt doar meer as 400 Nederlanders. Één van de oaverlevenden, Herman van Zee, kump uut Battem. Hij wont in die tied al op de Eikelhof bie Olst en is ingedeeld bie het 8e regiment infanterie. Van ziene ervaringen op 12 mei is een verslag bewaard ebleven. Hij vertelt dat ze opdracht kregen zich terug te trekken. Zie kwamen zwoar onder veur te liggen. Zien taak was het, um gewonden uut de veurlinie te halen. “Een van miene moaten was zo bange dat ik hem met een pistol in de hand heb gedwungen um met te goan. Tut twei keer touw is e trugge leupen. Mien andere moat was neet bange. Onder zwoar veur haalden wie, tut tien minuten vuur det wie gevangen worden enömmen, zwoargewonde kammereuie uut de veurlinie. Ééne hebbe wie der vôt ehaalt, onder an de Grebbenbarg. Det kon neet op ne brancard, umdet det de loopgraaven zig-zag leupen. Wie hebt hem vervoerd op een tentzeil”. Dit vehaal is bevestigd deur zien moat. Hij vertelt dat er gen dokters met gungen in de frontlinie. “Wie waren net terugge met een slachtoffer toen de deure lös worden gegooid. Bint er nog militairen, werd er ereupen en eaven later “Heraus”. “De Duutsers fouilleerden ons en de gewonden môssen noar buuten worden gebracht.” Of ter met granaten is egooit, det wus e neet, maar ne witte vlagge hef e neet ezeene. “Wie hebt zelfs gewonden veur de Duutsers môtten halen. Doarnoa worden wie of macheert noar Wageningen en veerder noar Arnhem. ’N àànderen dag gung ie wie in krijgsgevangenschap noar Duutsland.” (Oold Battum juni 2009)