’t Zwarte Schoap

Wat een wille

Machtig mooi noajoarsweer. Eaven noar de Battumse karmse. “Opa, ik hoor de kermis al” heur ik de kleine jongen zeggen. Het lig mie nog vars in het geheugen. Zoaterdagmiddag, twei kleine hummeltjes zweeft hooge deur de loch in de vliegtuigjes.

Zie geniet en de olden geniet met. Het kleine deerntje, eegenwies at ze is, is blie at ze an de töuwkes mag trekken. Zie snapt er helemoale niks van. Zie mag uutzeuken en zo löp ze met eur korte beentjes parmantig noar mamma om het nieuwe dokterskoffertje te loaten zeen. Bie het eenden vangen hef eur breurke ne groten bal gewonnen. At de femilie op het terras zit, bint de beide potnötten met mekaare an het ravotten met die balle. Zie ziet niks meer en zit bienoa onder ne fietser, diet doar heelemoale niet mag fietsen. Gelukkig geet het goed. De zunne dut geweldig zien beste um ons op het terras te holden. Det lukken en zo zaten wie op de karmse an de spare-ribs in plaats van thuus an de stoete. Gezellig biertje der bie, het wörden aovond veurdet wie op huus an gungen. De kleintjes kregen sloap en de olden kregen preuitjes. Nog één keer oaver die machtige Battemse karmse. De kindereugjes kiekt vol verwondering noar al die mooie lechjes. Oma loopt veurop, zie wil duudelijk noar huus hen. Nog één keer achterumme kieken en dan loop ie in de ruste van de olde karktoren. Het lawaai van de muziek verstarft met het geroezemoes van de stroate. Éénmoal thuus bint wie terugge in ne stille wereld, maar met de oavondwind heur ie op kilometers ofstand toch nog de flarden van karmsenmuziek, aj lekker in oe bedde ligt noa te genieten. Battemse karmse, het zit er weer op, maar wat een wille.
hetzwarteschoap@bathmensekrant.nl