Franse vrouwen doen het ook

Welbeschouwd: breinscheuten

Eind september zat ik in Frankrijk bij een boerendorpje. Vanuit een nabij gelegen stad werd van daaruit een sponsorloop georganiseerd ten bate van de bestrijding van borstkanker. En zo zag ik op zondag 18 september Saint-Polgues overspoeld met honderden jonge Françaises in strakke, kleurige outfits.En vanaf zo’n half uur voor de start begon het: het bekende rekken en strekken waarvan alleen al het zien mij de hevigste pijnscheuten in mijn liezen veroorzaakt. Ik ken het ook vanuit hier, in en rond Bathmen. Op de gekste plekken zie ik het gebeuren, al of niet met gebruik van hulpmiddelen als hekken, lantarenpalen en boomstammen. De bedoeling van dit stretchen is tweeledig: beperken van het risico op spierblessures en het voorkomen van spierpijn achteraf. Werkt het? De overgave en discipline waarmee deze zelfkastijding plaatsvindt, laat weinig ruimte voor twijfel En tóch, het berust op een mythe! Deugdelijk onderzoek toonde onomstotelijk aan dat zo’n verband niet bestaat. Als er al een gunstig effect is, dan betreft dat het vooraf wat opwarmen van de spieren, maar dat kun je veel simpeler doen. Erg? Welnee, als mensen dat per se willen doen, laat ze vooral hun gang gaan. De enige bedenkingen die ik er soms bij heb, is dat er mensen zijn die zich opwerpen als deskundig instructeur en, ik vermoed tegen vergoeding, deze mythe hardnekkig in stand houden. Ja, een mythe, in de zin van een waandenkbeeld, net als in de psychiatrie, nauwelijks te corrigeren.

Ik vermoed dat een zelfde verhaal valt op te hangen bij dat ‘sjokken met stokken’ met als merknaam Nordic Walking. Ik durf er haast gif op in te nemen dat zeker 98% van de mensen die ik dit zie doen de armbeweging onvoldoende energiek uitvoert om het bedoelde effect te bereiken: extra trainen van rug- en schouderspieren. Oók al berustend op een mythe. Oók niks op tegen natuurlijk als mensen daar lol aan beleven, maar ik blijf het meestal maar een armoedig gezicht vinden.

Begin jaren ’70 van de vorige eeuw speelde ook zoiets. Overal moesten trimbanen komen. Bedoeling: verbeteren van de conditie van hart en bloedvaten. Onder de leus ‘Trim u fit’ gepromoot door onder andere de NSF, ontworpen door het Nationale trimcomité en betaald door zorgverzekeraars. Het bleek een mythe. Onderzoek wees ook hier uit dat de bedoelde effecten zo niet eens op kónden treden en dat een aantal oefeningen zelfs schadelijk was. En ten slotte het advies: wil je tóch iets doen, ga dan in looppas over het parkoers en laat de hindernissen links liggen!

Onlangs hoorde ik van een initiatief om bij ’t Dijkhuis in Bathmen een ‘beweegtuin’ aan te leggen. Kosten maar liefst 30.000 euro. Wie verzint het! Als zoiets al werkt dan zeker niet in een publieke ruimte maar buiten het oog van anderen. En, alweer, onder ‘deskundige’ leiding van een betaalde kracht. Heerlijk dat veel ouderen nog voldoende decorumbesef hebben om zich voor die gekkigheid niet te lenen.

Piet van der Klis.