Opzet en achtergrond

Welbeschouwd: de Nashvilleverklaring

Dit stukje betekent dat er een nieuwe afspraak ligt tussen de redactie en mij voor een reeks columns. Dat is eerder dan ik eigenlijk van plan was. Dat komt door het onderwerp: de Nashvilleverklaring, waarover kort geleden het nodige te doen was. Niet weg te branden uit de media, van voorpagina’s tot praatprogramma’s op radio en tv. Ik volgde het debat ademloos en besloot al snel er een stuk over te gaan schrijven. Dat gaf ik ook aan in het slot van die laatste column in deze krant van 16 januari.

Sindsdien kreeg ik veel reacties van mensen die kennelijk trouw mijn stukjes lezen. Die gesprekken mondden uit in mijn toezegging te proberen dat verhaal over die geruchtmakende ’anti-homo’ verklaring zó te schrijven dat het in brokken van de omvang van mijn columns kan verschijnen. Dat is dus hiermee begonnen.

Ik denk zo’n zes columns nodig te hebben. Daarbij gaat het er mij om de argumenten achter die verklaring te testen op ‘houdbaarheid’. Die argumenten stammen uit een wereld van behoudende christenen. Kan ik daarover schrijven? Dat denk ik niet alleen, ik weet het zéker. Sterker nog, ik gebruikte dat soort redeneringen uit fundamentalistisch godsdienstige kringen vaak in presentaties en onderwijs, ook in publicaties in vaktijdschriften, dus waarom niet in deze krant! Bovendien, ik ben een echte ervaringsdeskundige. Geboren en getogen in een stevig orthodox hervormd gezin dat overigens bij de rest van mijn familie nog een paradijs van dogmatische losbandigheid was. Bovendien, theologie heeft altijd mijn belangstelling gehad. Ik heb zelfs wel eens serieus overwogen om van studie te switchen van pedagogiek naar godgeleerdheid. Tot op de dag van vandaag probeer ik in vakliteratuur de belangrijke theologische ontwikkelingen te volgen. Zoals anderen bijvoorbeeld gek zijn op het verzamelen van postzegels uit ons koloniale Nederlands-Indië, zo bezeten ben ik van publicaties van en over godsdienstige trendsetters. Ieder zijn meug!

Mijn reeks bestaat uit drie hoofdstukken. Het eerste gaat over de argumenten van de ‘wereldlijken’ die elke vorm van godsdienstig geloof afwijzen. Het tweede over de godsdienstig ‘rekkelijken’ en het derde over de godsdienstig ‘preciezen’, de groep die achter die verklaring zit. En bij alle drie zal ik proberen aan te geven dat die zelfde ‘smaken’ ook bij andere, niet-godsdienstige discussies spelen. Ook in ons Bathmen!

Piet van der Klis.