Wecken – wecken – wecken

Mijn moeders groentetuin stond vol met bieten, bonen en dikke jènn,*. Rode en zwarte bessen, appels en pruimen. Als de tijd rijp was, moest ik helpen met plukken wassen, jam maken.

Helemaal geen zin in, ging liever naar het zwembad. Dan moest je maar zin maken. Glazen weckflessen moesten brandschoon zijn. Daar ging het  fruit of groenten in, dan in een speciale weckketel aan de kook brengen. Er ging een oude wijven praatje rond, dat je niet ongesteld mocht zijn tijdens het wecken, want dan gingen de deksels van de weckflessen open en was de houdbaarheid verloren. Wat maakte mij dat toen uit. Ik vond het maar een ouderwets gedoetje. Een blik los trekken was toch veel hipper. Nu zie ik ook pas in hoe goed groente en fruit was zonder al die toegevoegde ‘kraom’ van nu. Wie kent nog het verhaal over de Baron van Münchausen die zichzelf achterop kwam. ”Ik kom mijzelf vaak tegen!”

*Grote bonen