Plan De Brink
Klik hier om de 3D animatie te bekijken

“Dag mevrouw. De allerbeste wensen. Ik hoop dat het een heel mooi jaar voor u gaat worden.”

BATHMEN – Mevrouw kijkt mij met zachte, grote ogen aan … en wenst mij vervolgens hetzelfde.Omdat ik niet kan inschatten of zij weet dat gister de jaarwisseling was, licht ik het één en ander subtiel toe zonder er de nadruk op te leggen.

“Ja zeg, het is vandaag dus alweer 1 januari. En zijn we in het jaar 2019 beland.”

Mevrouw knikt. Haar gezicht lijkt meer te ontspannen. Alsof er een puzzelstukje op zijn plek valt.

“De drukke decembermaand is nu weer voorbij. Eerst hadden we Sinterklaas, toen Kerst en daarna gister ook nog Oud & Nieuw.”

Mevrouw knikt en zucht diep.

“Ook fijn dat na alle gezelligheid het weer wat rustiger wordt, hè?”

Mevrouw beaamt het, wrijft over mijn handen, lacht vriendelijk en sluit haar ogen voor een avonddutje aan de woonkamertafel.

Een verzorgende licht toe dat de bewoners best moe zijn van de drukke en gezellige feestmaand. Er zijn meer activiteiten geweest, er zijn andere dingen gedronken en gegeten, voor sommige mensen is er meer bezoek geweest. Al met al, meer prikkels om te verwerken. En ja, daar word je moe van. Dat het nu een rustige maand wordt, is dus net zo welkom als de afgelopen feestelijke decembermaand.

Als ik langs iedereen ben geweest om een gelukkig nieuw jaar te wensen, ga ik bij een dame in de huiskamer zitten. Deze vrouw heeft op dinsdag een beddag, zodat ze dan wat extra tot rust kan komen. Wat is het toch fijn om te zien dat er zo goed naar de wensen en behoeften van de bewoners gekeken wordt door de verzorgenden. De mensen zijn hier zo in goede handen.

Nadat ik de handen van mevrouw een tijdje gestreeld heb en wat tegen haar gepraat heb, geeft de verzorgende aan dat mevrouw ook gek op muziek is. Dankbaar voor het lenen van buurvrouw Fenneken haar boek, pak ik ‘Zing mee met Ot en Sien’ uit mijn tas. De muziek ervan had ik gelukkig ook al op mijn Ipod gezet. Veel liedjes ken ik namelijk niet goed, maar gestut door de teksten in het boek en de muziek uit het apparaat, gaat het prima.

Mevrouw houdt het boek voorzichtig vast, ik houd haar arm voorzichtig vast. Mevrouw tikt soms het ritme met haar vinger, ik tik af en toe een juiste noot aan. En zo zingen we het ene na het andere liedje. ‘Er zat een aapje op een stokje, Roodborstje tikt aan het raam, Drie Schuintamboers, Wie gaat er mee, Zeg moeder waar is Jan’.

Als ik de langslopende verzorgende vraag naar de naam van mevrouw, noemt zij haar volledige naam. Omdat mevrouw een stuk ouder dan ik is, herhaal ik voor mijzelf automatisch alleen haar achternaam. De verzorgende zegt dat mevrouw het juist ook erg prettig vindt als ze bij haar voornaam genoemd wordt. Vertrouwelijker.

Dag lieve R., bedankt voor de mooie momenten vanavond.

 

Nathalie Steffens.