Een zaak van gewicht

BATHMEN – In een volle theaterzaal Braakhekke werd vrijdagavond 6 maart (en ook nog de daaropvolgende zaterdagmiddag en –avond) de komische thriller ‘Een zaak van gewicht’ opgevoerd.

Het toneelstuk speelt zich af bij Slankheidsinstituut ‘Dennenhoeve’. Daar kunnen gasten onder leiding van de Nepalese bergmonnik Masjupo Basjwata een behandelweek boeken. In de informatiefolder die ‘Dennenhoeve’ in de zaal heeft verspreid staan alle voordelen van het afslankinstituut opgesomd. Een behandeling kan eigenlijk niet mislukken. Men zet met het hele team in op gewichtsreductie èn gewichtsacceptatie. Bovendien beschikt men over het wondermiddel Liposan, ‘verwijdert vet waar het kan’.

De kliniek heeft vanzelfsprekend Masjupo (Coen Stegeman) als geestelijk leider. Voorts bestaat de staf uit Lotte (Ellen Pinkert), zij is de persoonlijk assistente van de bergmonnik, Eric (Marco Lensink) die zich bezighoudt met gewichtsreducerende oefeningen en Monica die is gespecialiseerd in verfraaiingtherapieën.

Een nieuwe behandelweek breekt aan en de gasten melden zich bij het instituut. Het zijn mevrouw Haar (Ellen Scholthof), mevrouw Grauw (Sandra Willemink), mevrouw Falk (Claudia Kleinjan) en de heer Segers (Dirk Veldwachter). Eén gast ontbreekt vooralsnog. Zij komt later: mevrouw Vredenhof, gespeeld door Jonanne Nieuwenhuis.

Alvorens de behandeling start, moeten de gasten eerst op de GAM, de Gewichts Acceptatie Meter. Deze laat d.m.v. lampjes en rinkelende belletjes of alarmerende sirenes weten in hoeverre de gast in evenwicht is tussen gewicht en de acceptatie èn of het zinvol is om een behandeling te doen. In alle gevallen blijkt een behandeling noodzakelijk….

(De heren van de decorploeg van de P.J.B. hebben met het maken van de GAM absoluut een technisch hoogstandje geleverd. Hulde voor deze mensen van achter de schermen.)

Het middel Liposan lijkt een schot in de roos. Ook het publiek krijgt een glaasje te proeven. De heilzame werking kan op zo’n korte termijn natuurlijk niet worden beoordeeld, de smaak wel. En die was helemaal oké. Het had wel iets weg van een zuiveldrankje, maar dat was het niet natuurlijk.

Liposan slaat zo goed aan dat het afslankinstituut er zelfs een exportproduct van kan maken. Echter er breekt paniek uit bij de staf als een fles Liposan Export verdwenen is. Het blijkt dat aan het exportartikel een andere stof is toegevoegd. Cocaïne! Slankheidsinsituut Dennenhoeve is een dekmantel voor een heuse drugsbende! Als de ‘geestelijk leider’ de dan nog onvermoede gasten toespreekt en daarbij het middel Liposan demonstreert en inneemt valt hij aan het eind van zijn betoog dood neer. Vermoord. Lotte en Monica zijn verdacht: elk van hen heeft wel iets met ‘Masjupo’ en wellicht misgunnen ze elkaar een relatie met hem. Masseur Eric lijkt er ook meer van te weten. Dit wordt uitgevogeld door de verlate gast, mevrouw Vredenhof. Zij blijkt commissaris van politie te zijn en is door haar bazen naar de afslankkliniek gestuurd. Zijzelf staat hier in het geheel niet achter. Als streefgewicht na de afslankweek heeft ze dan ook een hoger gewicht aangegeven dan haar huidige gewicht. Bij de andere gasten is het streefgewicht natuurlijk fors lager. Mevrouw Vredenhof heeft zoals alle gasten een koffer bij zich. Als ze deze opent tref je geen kleding aan, maar de inhoud van een goed gevulde koelkast. Ze heeft eten nodig om goed na te denken en met name grillworst is een soort van doping voor haar brein. Vredenhof treft in collega-gast Segers een hulpje die haar bij staat. Dit corpulente menneke slaat voortdurend de plank mis waardoor de fabuleuze opsporingsgaven van mevrouw Vredenhof alleen maar groter lijken worden. En lijken komen er. Want na de dood van de ‘geestelijk leider’ valt er nog een slachtoffer: de verdachte Eric. Met een grote bijl in zijn borst stort hij op het toneel ter aarde.

Weet de vreemde mevrouw Grauw (met haar geheimzinnige poes in een doos) er meer van, of mevrouw Falk die zo vaak demonstreert dat ze deze week wel waar voor haar geld wil hebben, terwijl ze het als een prijs heeft gewonnen in de loterij…

Nee, de ‘gewone’ mevrouw Haar is de moordenaar. Het blijkt dat Eric inderdaad zijn baas heeft vermoord omdat hij ziet dat de cocaïnehandel een lucratieve bezigheid is en dat wil hij graag zelf verdienen. Mevrouw Haar blijkt niet te zijn gekomen om af te vallen maar om de Liposan Export op te halen. Als zij van Eric hoort dat hij als nieuwe baas de prijs van het spul gaat verdubbelen, wordt dat mevrouw Haar te gortig. Zij heeft de bijl in zijn borst geplant.

Nadat Vredenhof de zaak op een Sherlock Holmes achtige wijze heeft opgelost gaat ze ogenblikkelijk over op het menu wat ze die avond zal gaan eten….

Ook de zaal wordt verrast op een lekker stuk grillworst dat zo goed voor de werking van de hersens is. En de zaal denkt: wat een heerlijke avond, goed gespeeld in een mooi decor. Een staande ovatie vormt de beloning voor spelers, alle medewerkers voor en achter de schermen en regisseur Dinie Jansen.

Terwijl de zaal leeg stroomt zegt bezoeker Hans Nijkamp: ‘Een week geleden zie je de jongelui al druk heen en weer lopen met decorstukken, attributen en wat al niet meer. Dan ga je naar de voorstelling, kijken naar het resultaat en dan kun je alleen maar zeggen: Mooi zo’n actieve groep jongelui. Hulde!‘