In memoriam Gerrit Beldman

Dat zijn gezondheid niet optimaal in orde was, dat wisten we. Maar dat de gezondheid in korte tijd zozeer zou verslechteren dat Gerrit Beldman, 67 jaar jong, zou komen te overlijden, nee, dat hadden we niet verwacht. De verslagenheid is dan ook groot. Dat geldt natuurlijk voor zijn familie. Maar het geldt voor veel meer mensen. Want Gerrit had een zeer brede kring van goede relaties opgebouwd. Veel relaties daarvan zijn ontstaan binnen het verenigingsleven. Niet vreemd want Gerrit was een op en top verenigingsman. Veel vrijwilligerswerk heeft hij verzet, ook toen hij nog een drukke baan had bij ABN-AMRO. Het was zijn lust en zijn leven.

Dat het zoveel verenigingen waren waar Gerrit actief was, kwam door de brede interesse van Gerrit. Overal voelde hij zich thuis. Maar het kwam niet van één kant. Al die verenigingen ontvingen hem met open armen. Want Gerrit, die kon je er gewoon goed bij hebben. Actief, accuraat, open voor nieuwe ideeën, graag werkend vanuit het teamverband. Met name zijn kenmerk ‘accuraat’, tja, dat móest wel resulteren in een penningmeesterschap. Bij welhaast alle verenigingen waar hij een bestuursfunctie vervulde, werd hij de Gerrit ‘Geldman’, zoals hij wel eens plagerig werd genoemd. Dat was zeker niet onvriendelijk bedoeld, integendeel.

Penningmeester was Gerrit ook bij de Battumse Revue. Sinds mensenheugenis. Hij werkte precies, overzichtelijk en inzichtelijk. Zoals het een goed geldbeheerder betaamt, vond hijzelf altijd.

Maar Gerrit deed nog iets anders binnen de revue. Ook sinds mensenheugenis. Iets waarmee hij bij een groot publiek bekend werd. Gerrit speelde de rol van ‘Meneer de Baron’. Speelde? Nee, eigenlijk wás hij ‘Meneer de Baron’. De beschermheer van de Steege. De geldschieter van de Steege als dat nodig was. De wijze raadsman van Mans, Jopie of Getjan. Die het opnam voor tante Toos als de buurtgenoten niet aardig voor haar waren. Altijd rustig de zaak overziend. Niet uit het veld geslagen door domme of kwetsende opmerkingen van bewoners in de Steege. Altijd het goede ziend in de karakters. Zoals een goed beschermheer betaamt.

Het is eigenlijk niet verwonderlijk dat de rol van ‘Meneer de Baron’ hem zo op het lijf geschreven stond. Een figuur door schrijvers bedacht. Fictief dus. Maar doordat Gerrit het speelde, werd het haast een werkelijkheid.

De goede, betrouwbare heer die hij moest neerzetten, die kende hij.

Hij was het zelf.

De Battumse Revue,

September 2015.