Openluchtspel in twee woorden: Hartstikke mooi!

Een korte impressie van …..brokstukken bouwen….

BATHMEN – Een plaatje, anders laat zich het decor van het Openluchtspel ‘…brokstukken bouwen …’niet omschrijven. Gezeten op de tribune was het schouwspel voor Braakhekke levensecht. Het was of het boerderijtje er gewoon stond. De samenhang met Nijkamps bakkerswinkel en café Braakhekke was zo natuurlijk dat je je echt in 1970 waande. Voeg hier een overvoed aan geweldige authentieke voertuigen aan toe en het beeld was compleet. Bathmen was terug in de tijd en kon 25 jaar bevrijding vieren.

Hoogtepunten? Teveel om op te noemen. De vrachtauto van Gerrit Schoemaker bijvoorbeeld, een schitterende vee transportwagen en helemaal uit de zeventiger jaren. Naar verluid zou het voertuig speciaal voor het openluchtspel door Gerrit zijn aangeschaft, maar of dat waar is? En dan de graafmachine van Gerrit Klein Ovink, ook helemaal authentiek en de wijze waarop hij de gevel er uit ramt is uiterst spectaculair. Politieauto, ziekenauto, luxe auto’s, alles was een sieraad voor het oog. De motorrijdersbende was zeer imponerend, het hield maar niet op. De bevrijdingsoptocht waarbij alles zoals in de jaren 70 was. Details deden er toe, details in kleding en materialen. Anita Willemink tekende hier in hoofdlijnen voor, op de voor haar bekende perfecte wijze.

Bijzondere staaltjes van acteertalent

De acteerprestaties mochten er zijn. Iedereen had een geweldige rol. Philip Pelgrum bijvoorbeeld zette als Bathmense jongen toch een zeer overtuigende Amsterdamse kraker neer. Broer en zus Kloosterboer lieten weer eens zien uit een echte acteur familie te komen, het zit hen kennelijk in het bloed. Henk leek zelfs de motoriek Jan de Bakker te hebben geïmiteerd. Zoals hij in amazonezit de bakfietsbrommer van Jan de Bakker bereed was absoluut geweldig. Fons Smit zette een eveneens geweldige voorzitter van de Oranjecommissie neer, waarin iedereen zonder moeite Jan Muilerman herkende. Geweldig goed gedaan, stem intonatie en teksten zoals ze in de jaren 70 uit de mond van Muilerman op Koninginnedag klonken. We kunnen ze hier niet allemaal noemen, maar zonder uitzondering waren alle acteurs top.

Figuranten kleuren verhaallijn

Ook de vele figuranten kregen ruim baan. Otto Westra bijvoorbeeld, als bestuurder van een Citroën geschminkt, zoals hij er zelf uitzag in 1970 en vervolgens als ziekenbroeder en later als veebeoordelaar. En dan Erna Aaftink, ze deed als vrouw van Jan de Bakker zeer haar best om alles netjes te houden. Ze bleef maar poetsen en vegen en de ruiten van de bakkerswinkel en de stoep zijn nog nooit zo schoon geweest. Biljartende boeren, spelende kinderen, Orpheus, niets was teveel en alles was geweldig.

Spannend verhaal met verrassende ontknoping

Henk Jansen had weer een geweldig verhaal geschreven met de oprichting van Kabaal als rode draad. Deze band kwam zeer origineel voor de dag, af en toe leek het wel of een musical werd gespeeld zo goed wisselden de muziek en de teksten elkaar af. Hoogtepunt ‘Pak je kans’ (Sweet Caroline van Neil Diamond), vooral door de saxofoonondersteuning van o.a. Janneke Wassink die haar thuis had in de naastgelegen bakkerij van Nijkamp. Het verhaal werd steeds spannender en eindigde met een onverwachte plot. Nogmaals, het was zo overweldigend en veel dat we hier onmogelijk alles en iedereen kunnen benoemen.

Bathmen was wee eens uniek

Het was haast niet te bevatten dat dit allemaal in Bathmen kon plaatsvinden. Waar vind je nog zoiets? Een caféhouder die zijn café beschikbaar stelt en belangeloos mee werkt. Wim Tijhuis voelt haarfijn aan hoe belangrijk dit dorpse gebeuren is en zijn loyale medewerking is van groot belang. Het zelfde geldt voor de bakkerswinkel van Nijkamp. Tijdens zo’n openluchtspel besef je hoe jammer het is dat deze bakkerswinkel is gesloten. Alle details waren goed, van leuk programmaboekje tot de originele grammofoonplaat die tevens een lot voor de loterij bleek te zijn met al weer een originele hoofdprijs een platenspeler uit de jaren 70. Geluid en licht eveneens van zeer goede kwaliteit, alles was overal goed verstaanbaar en te zien.

Verder een onwaarschijnlijk mooie spiegeltent op de parkeerplaats, de hele entourage met draaibare hooiberg was nauwelijks te bevatten. Kortom het was prachtig. Zoals gezegd het leek wel of het boerderijtje er gewoon stond. Je werd je pas bewust dat het niet allemaal echt was toen de broodkar van Jan de Bakker langs kwam. Daar stond op de bak geschreven: ‘Nijkamp, Schoolstraat 6’. Het oude boerderijtje had echter ook huisnummer 6 en toen pas had je door dat er iets niet klopte en dat het boerderijtje er jammer genoeg in juni niet meer zal staan.

Overigens als Bathmen ooit nog eens een historisch museum krijgt dan moet de broodkar van Jan de Bakker er zeker in. Die broodkar moeten we bewaren en er zuinig op zijn.