Peter, you are an Ironman

BATHMEN/CERVIA – Zo’n 120 km zwom hij afgelopen zomerseizoen in zwembad Looermark als vreemde eend in de bijt in zijn wetsuit. Ook was hij regelmatig te vinden in de Schipbeek tussen de Veerbrug (Marsdijk) en de stuw aan het Schoolderpad. En het zwemmen was slechts één onderdeel dat getraind moest worden voor de Ironman Italië op zaterdag 21 september in Cervia, Emilia-Romagna. Samen met een gerenommeerde triatlontrainer werd ruim 10 maanden geleden nauwkeurig een pad uitgestippeld om dit doel te bereiken.In gezelschap van supporters Gerben Pinkert en Kasper Hanewinkel stapte Peter Bakker donderdag 19 september 2019 goed getraind en vol goede moed op het vliegtuig naar Bologna. De Ironman triatlon bestaat uit 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en vervolgens het lopen van een hele marathon (42,195 km). Zonder pauze, aan één stuk door.

Zaterdag beloofde wat betreft weersomstandigheden een hele aangename sportdag te worden en de watertemperatuur van de Adriatische zee was ongeveer net zoals het vertrouwde zwembad in Looermark, dus toen om 7.45 uur het startschot klonk dook Peter dan ook vol vertrouwen het blauwe water in. Het zwemmen was zwaar vanwege de golfslag en heel ver vooruit kijken waar naartoe gezwommen moest worden, bleek niet mogelijk en oriënteren was dus moeizaam. Maar alle trainingen kwamen er uitstekend uit en na ruim een uur en vijf minuten was Peter aan land, rennend over een lange mat naar zijn fiets, luid aangemoedigd door Kasper en Gerben.

Het tweede onderdeel was 180 km fietsen. Dat doet Peter op een speciale tijdritfiets met een speciale tijdrithelm en de fietsschoenen worden tijdens het fietsen pas aangetrokken, om zodoende zoveel mogelijk tijd te winnen. Het Italiaanse landschap in die regio is onverwacht vlak, maar de westenwind was wat krachtiger dan voorzien én gehoopt. Bovendien zat er bij het plaatsje Bertinoro een flinke klim in met een stijgingspercentage van 15-18% waarop niet gerekend was. Een onderbreking voor een stabiel fietstempo, maar ook wel weer een aangename afwisseling tijdens de ruim vijf uur in de moeilijke houding op de tijdritfiets. Tijdens het fietsen is het zorg om jezelf goed te verzorgen met vooral sportdrank en water om relatief goed voorbereid te beginnen aan het laatste onderdeel, de marathon waar Peter na ongeveer 5,5 uur begon.

Traditioneel is hardlopen zijn beste onderdeel, maar tijdens een voorbereidingswedstrijd (Ironman Spanje, 14 juli) kwam de man met de hamer juist héél vroeg op dit onderdeel. De laatste helft van die wedstrijd werd vooral een mentale strijd om door te zetten. Met die les in het achterhoofd begon Peter aan de afsluitende 42 km in een stabiel tempo van 12 km/uur. Ook hier stonden Gerben en Kasper met de Nederlandse/Battum-vlag luid aan te moedigen en tevens voorzagen ze Peter van eten (Bifi-worstje!) en drinken. Ongeveer op het 33 km punt kreeg Peter in de gaten dat hij een aantrekkelijke eindtijd binnen handbereik had, maar op dat moment afstevende op een tijd nét voorbij dat ultieme streven; een eindtijd bínnen de 10 uur.

In hetzelfde tempo blijven doorlopen zou resulteren in een eindtijd van 10.03-10.04 uur en dat zou voor altijd een beetje pijn blijven doen. Maar aanzetten om het tempo te verhogen zou nú flink pijn doen en zou bovendien riskant zijn; de man met de hamer ligt nog altijd op de loer. Op 8 km voor het einde werd het de dood of de gladiolen: aanzetten!

Dat ging boven verwachting gemakkelijk én goed want de snelheid werd opgevoerd naar ruim 15 km per uur en per kilometer werd op deze manier een minuut teruggenomen. Op 4 km voor het einde kwam de mentale opluchting dat een tijd onder de 10 uur zou gaan lukken. Met hun laatste vocale krachten moedigden Kasper en Gerben de laatste meters nog aan en Peter finishte uiteindelijk (met de begeleidende woorden van de speaker; Peter, you are an Ironman) in 9.55.09 uur. De afsluitende marathon werd afgelegd in 3.20 uur, wat zelfs de vierde looptijd was van de 50+ leeftijdsgroep.

Het streven naar deze tijd was nooit het doel van deze onderneming die ruim 10 maanden geleden begon, maar is nu wel een hele fijne kers op de taart. De bijbehorende spierpijn is minder aangenaam, maar in tegenstelling tot de ervaring, van voorbijgaande aard.