’t Zwarte schoap (week 29)

Hoe is het meugelijk?

Eaven der tussenuut, eaven weg in eigen land. Vol goede moed tuften wie in de richting van Limburg. Prachtig mooi weer. Gen wolkje an de lôch. Een paar uurtjes later,wandelden wie deur de gezellige streuitjes van Valkenburg, met een rustig kabbelende Geul. Natuurlijk kom ie doar bekenden tegen. Met mekaar een drankje en dan eaven kieken noar eur prachtige appartement, vlak neuist det riviertje. Schilderachtig mooi ligt het, deepe weg, met ne keeldersloapkamer. Ôôns hotel, ook an de Geul, een paar kilometer veerderop met, direkt der neust, de mergelgrotten. Echt Limburg, niks an de hand. Wie hebt genötten van de mooie Limburgse heuvels. Op de zundag eaven de Eiffel in, noar het heuvelstadje Monschau. Nog wel een mondkapje, doar in de restaurants. Het mooiste weer van de wereld. Zo’n lang weekend vlug veurbie. Zo namen wie op moandag al weer ofscheid van Valkenburg, met een enorme bujje reagen. ’S oavonds bleef het maar deurgoan en de andere morgen bie ons vertrek, miezerden het nog altied. Wie reden trugge noar het Noorden. In Limburg, Duutsland en België begun het te hozen. De schrik is groot as ie, ’s oavonds op de tillevisie, zeet det Valkenburg onder water steet. De Geul slöt as ne weelden um zich hen, alles metsleppend, wat op zien weg kump. Het appartementje an de Geul is helemoal verdrunken. In ons hotel is de benedenverdieping compleet onder gelopen. De hele parkeerplaatse steet blank. De mensen diet, noa ons, wilden genieten van ne wel verdeende vakantie bint geëvacueerd en het hotel zit dichte. Het geluk is an onze kante geweest. Heel völle mensen doar, zit met de narigheid en onmeunig völle schade. In Duutsland en België is het nog arger. Hele riegen huuze bint weg gespeuld en doarbie bint völle slachtoffers gevallen. De natuur blif onberekkenbaar. De mensen probeert het noar de hand te zetten, maar iedere keer wordt wie wier lelijk met de neuze op de feiten gedrukt.