Column het Zwarte Schoap
De boage steet wier op ‘t zoolder
Wat heiw we der van genött’n. Wat een vuurrech um ’t te meug’n bereik’n. Op de volgende vieftig joar is te hôôge grepp’n, mà zô lange as ter lèèm’n is, is ter hoppe. As ne film is ’t vuurbiej egoane, op weg noar ’n dag van männ’n. Noaberschap, de buur’n, zie helpt oe oaverà met.
Mooderdag
Èigelijk möt ‘t det alle daag’n wèèr. Mà toch, mar één kèèr in ’t joar. De kinder bint er ewes. De bloom’n hangt en stoat wier te prôônk’n in ’n tuin. Het weer hef op alle menèèr’n met ewarkt. Lekker, ’n hèèl’n zundag in de buut’nlôch. Zelf hà ‘k de trampoline installèèrt zôdet de wichter ôk eur vertier hadd’n.
De gesnèuvelden
In alle vrogte trökk’n de lèu richting Canadeez’n Karkhof op ’n Hoolterbarg. Ie konn’n der allèène mà kômm’n met de busse. De auto of de fietse môs ie in Hoolt’n achterloat’n. Zô trök der 4500 man ’n Barg op. Ie lôôpt er tuss’n en heurt van alle taal’n um oen hen.
Det kan der ôk nog wà biej
De Poasvèur’n hebt ebràànd. Gowed hef ewunn’n of verleuirne. Loaw we van ’t èèrste uutgoan. Dan köw we àmoa trugge kiek’n op onvergettelijke Poasdaag’n. Buss’n vol supporters vanuut Dèimter, op weg noar de Kuip. Winkels vol met Gowed bier.
Verschrikkelijk
Vuurige wekke bint in Battum hèèl völle stroat’n versierd. Grèuts en met bewôôndering kiek ie der noa. Herdèènk’n en vier’n, tachtig joar làànk vriejhèid. De pries van die vriejhèid is hôôge ewes. Ie maakt een preuitje met zô mà ne vuurbiejganger, diet oe zeg, hoe môôi of ’t vindt en det ze doar oaverà een vuurbeeld an könt nemm’n.
Van apenött’n, potnött’n en….
Zundags kump ter altied een schaaltje met pindaas op de toafel. Och en dan is ’t mar èèm’n of det schaaltje wördt leuig egett’n. Ôk het schaaltje met vlèisstökskes en gekokte worst hef ôôns wier good esmaakt. Wat een luxe, wiej wèèt nog neet half hoe good ow w’t hebt.
Ie könt alles maak’n, mà det wil neet zegg’n det het good is
Wat een wieshèid. Het zett’n miej an ’t dèènk’n. Ie hooft neet zelf meer te melk’n. Ie hooft gen grös meer te mèèj’n. Ie zit op oen trekkertje en doar geet ’t hen. Alles geet vanzelf. Ie maakt mar ne drone en knupt er een bummeke ôônder en hup doar geet e.
Môôi weer spöll’n
Det doo we àmoal wal is .Mà noe, met al die onzekerhèid in de wereld, goaj’ der oaver noadèènk’n. Wie hef ter noe al die tied môôi weer espölt? Is den kôôld’n oorlog wal ôôit vuurbiej egoane, of heiw we vanof die tied môôi weer espölt. De muure was evöll’n, iedereene bliej.
Goat oen gàànk
Onvuurstelbaar, wat er de ofgelôôp’n wekke àmoa gebuur’n. Ie zit argelôôs noar de tillevisie te kiek’n. Ie wrieft oe de ôôg’n uut. Wat is dit? Twei volwass’n keerls, diet doar hun gast zit of te mest’n, vuur ’t ôôge van de hèèle wereld. Ongelèuflijk, mà woar. Het blif oe vuur altied op ‘t het netvlies plakk’n.
Opa, wiej’ mie nog een verhaaltje vertell’n?
Geneuglijk lig de klèine deerne biej opa en oma ôônder de dekkens. Vakààntie, een paar daage legèèr’n en dan möj’ der an gelèum’n. Opa zöw we een paar pötjes pest’n en joa heur, noa een kwattèèr vleegt de kaart’n duur de kamer. Botter kèèse en eier, opa lacht en het jumbobeukske geet tenôônder. Èèm’n later is alles wier vergett’n.