Klik hier om de 3D animatie te bekijken
Welbeschouwd
Kerstverhaal met #MeToo
Welbeschouwd: gedachtesprongen
Schiphol, 30 augustus 1985. Een jonge vrouw neemt afscheid van haar ouders en zus. Een tikje emotioneel beladen moment, maar iedereen wist zich redelijk in toom te houden. Lees verder
Wie schrijft, die blijft
Welbeschouwd: gedachtesprongen
Vandaag, 2 december, is het onverwacht toch nog een race tegen de klok. Haal ik tijd de deadline? Ik had nota bene al een concept klaar: ‘Yes: #MeToo in Bathmen’. Hoefde alleen nog maar terug te snoeien tot het maximum van vijfhonderd woorden. Waarom dan toch opeens de knop om? Wel, vanwege het naderende sinterklaasfeest en het daarmee steeds heftiger wordende ‘pietendebat’, zeg maar ‘oorlog’. Moet ik nou echt daarin ook nog eens mijn deuntje meezingen? Ik waag het er op. Lees verder
Hoog, hoger, hoogst
Welbeschouwd: gedachtesprongen
In ons regionale dagblad las ik een huilerig stukje. Een bekende Deventenaar was zijn Koninklijke onderscheiding kwijtgeraakt. Vermoedelijk verloren op een terrasje, mogelijk gepikt! Nota bene net, geëmotioneerd, bij de lintjesregen ontvangen en nu foetsie. Erger nog, zo stond er, niet zó maar een onderscheiding, maar zelfs een ‘hoge’: Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Gelukkig bleek hij nog een ‘reserve’ te hebben, maar ja, dat klinkt toch een beetje als nep. Lees verder
Genieten
Welbeschouwd: breinscheuten
Op mijn columns krijg ik altijd wel wat reacties. Ook op mijn vorige, over ergernissen. Eén ervan vond ik echt bijzonder. Er sprak wat teleurstelling uit: je kunt geen krant opslaan, geen tv kijken, geen radio beluisteren, of je komt vrijwel uitsluitend treurigheid tegen. En dan kom jij daar ook nog eens over heen met een column over ergernissen. Lees verder
Ergernissen
Welbeschouwd: breinscheuten
Het is voor mij altijd fascinerend om te zien waar mensen zoal over te spreken komen. Zo verzeilde ik onlangs bij een groepje waar ze het hadden over ergernissen. Dingen, vaak alledaagse, waar je je aan stoort, die je irriteren. En dan vooral natuurlijk als de veroorzakers daarvan mensen zijn. Lees verder
Boerenbedrog?
Welbeschouwd: breinscheuten
Tientallen keren moet ik het hebben gezongen. Op de ‘Koningin Emmaschool met den Bijbel’, op zondagsschool, in vele kerkdiensten. ‘De dorre vlakte der woestijnen zal zich verblijden eindeloos.’ Een opgewekt gezang met een melodie als vrolijke marsmuziek. Die melodie zingt dagelijks door mijn hoofd als ik me tegenwoordig in het buitengebied van Bathmen begeef. Lees verder
Slim, elegant en doeltreffend; utopieën
Welbeschouwd: breinscheuten
Kenners zeggen dat het topgolf is veranderd. Golf is, net als tennis, een krachtsport geworden. De nieuwe ‘beukers’ slaan verder dan ooit. Finesse heeft het verloren van kracht. Je ziet het aan de ontwikkeling van de clubhoofden. Van simpel klein en van hout, waarmee je zuiver moest raken, naar modern materiaal, zoals het lichte titanium. Dat maakte clubhoofden mogelijk van een grootte waarbij het nauwelijks nog mogelijk is om de golfbal te missen. Daar moest wat op geregeld worden, maar hoe? Er werd een oplossing gevonden: de maximaal toegestane grootte van het clubhoofd is 460 cc. Hartstikke duidelijk en buitengewoon simpel te controleren! Lees verder
Exoten
Welbeschouwd: breinscheuten
Onlangs stonden astronomen in vuur en vlam. Maar liefst 40 lichtjaren weg was een stelsel van zeven planeten ontdekt. Sommige daarvan leken op onze aarde, dus met kans op buitenaards leven. Ik moest denken aan het laatste kerstdinertje dat we thuis hadden met onze kinderen en kleinkinderen. Waarschijnlijk de laatste keer compleet: ze worden groot en zwermen uit. Ik had weer een ernstig kerstverhaal voor hen geschreven. Daar kwamen we natuurlijk heftig over te spreken. Maar er kwamen méér onderwerpen aan bod, en állemaal werden ze met de nodige passie bediscussieerd. Ik denk wel eens: van wie hebben die kleinkinderen dat toch. Lees verder
Catastrofe Theater-Reversed
Welbeschouwd: breinscheuten
In 1989 promoveerde een collega op Ingebeelde lelijkheid. Over mensen, vooral vrouwen, die ervan overtuigd zijn lichamelijk zo onaantrekkelijk te zijn dat anderen zich daaraan storen. Ingebeeld, want ‘objectief’ gezien sloeg het nérgens op. Therapie bleek mogelijk met het Catastrofe Theater (CT). Hierbij wordt de ergste sociale catastrofe die een patiënt vreest in een groep uitgespeeld en ontmanteld. Ik koos een eigen variant als basis voor mijn toegezegde analyse en advies rond de gigantische klimaatbeheersingsproblemen in ons nieuwe Stadskantoor: de omgekeerde vorm, CT-Reversed! Lees verder
Zij bleek een échte leek
Welbeschouwd: breinscheuten
Mijn eerste inenting tegen de pokken kreeg ik in militaire dienst. Waarom pas toen en niet als baby? Omdat mijn ouders dachten daarmee God voor de voeten te lopen. Uit zo’n nest kom ik dus. Lees verder
