Welbeschouwd: pseudologische krompraat?

Vroeger was ik betrokken bij de opleiding van studenten voor een beroep in de hulpverlening, lichaamsgerichte psychotherapeuten. Zij doen hetzelfde als gewone psychotherapeuten, maar kiezen als ingang niet ‘het therapeutisch gesprek’, maar ‘het bewegen en lichaamservaring’. Klinkt wazig, het zij zo. Wil je er meer van weten, kom maar langs. Lees verder →

Welbeschouwd: pseudologische krompraat?

In de Stentor de kop: Adviesbureau bijt zich vast in bosbegraafplaats. Het gaat over het slepende proces om op het landgoed ’t Hemeltje een natuurbegraafplaats aan te leggen. IJssellandschap wil geld voor natuurbeheer op langere termijn. ‘Omwonenden blijven sceptisch’, aldus het artikel. De hakken staan zo diep in het zand, dat een adviesbureau de kar moet helpen lostrekken. Alle berichtgeving volgde ik gefascineerd, schreef er zelfs over in dit blad. Nu nóg een keer, wat kanttekeningen. Lees verder →

Welbeschouwd: pseudologische krompraat?

Om tóch

Als ik het me goed herinner, heette hij Looijen. Hij zat jaren in de gemeenteraad van Wageningen, het provinciestadje waar ik geboren en getogen ben. Hij vormde een eenmansfractie voor een splinterpartijtje. Het was een bijzondere man. Als er in de raadsvergadering een voorstel op tafel kwam, stemde hij altijd tegen. En als hem dan gevraagd werd waaróm, dan was zijn antwoord steevast: ‘Om tóch!’

Lees verder →