Alles achterloaten
Van de wekke zag ik koppels jonge leu deur de stroate goan. Grote bundels met sloapzakken en kleere achter en veur op de fietse. De eerste vluchtelingen bint angekommen in Battum, dacht ie bie miezelf. Gelukkig blek det niet zo te weazen, het waren allemoal jongeren diet een sloappartijtje hadden met de Battumse karmse.
Toch heul het mien bezig, toen ik ’s oavends in de luie stoel lagge. In één keer was e wie op de vlucht vanuut Syrië en met ons nog dree miljoen anderen. Hoe hooge mot het water oe wel niet an de lippen stoan um alles wat op e bouwd is, achter oe te loaten. Hoe bange moet ie wal niet wèazen um duuzenden Euro’s te betalen veur een gammel bootje. Het angstzweet brök mien uut en van schrik vleuig ik rechtop in de stoel. Gelukkig wie meugt nog blieven in ons mooie Nederland, maar doar, op een paar uur vleegen ofstand is het één grote chaos. Drie miljoen mensen op de vluch, doarbie nog is 6 miljoen in det land zelf. Hoe arg mot het worden veur det het weer röstig is. Doar wont er 22 miljoen. Ie moet er toch niet an denken det die allemaal op drift raakt. Mensen met de denkbeelden van IS drieft toch willens en wetens ne hoop mensen de dood en de armood in. Het geet allemoal in naam van het opperwezen. Hoe is det meugelijk? Hebt zie het bie het goede eind? Bin e wie helemoal dwalende? Het bint de vroagen diet een mense bezig hoolt. Ik loat alles achter mie, het is maar één keer in het joar Battemse Karmse.
‘t zwarte schoap