As ne strèèpe noar…

Hèèl Battem is ter drôk met. De eene helfte duk de kaste in of maakt de zoolder schôône. De ààndere helfte poetst de trekker op. Vuur beire is wat te zegg’n. Het is wier zo veer. Alle oaverboodige dinge bint an de weg ezet en op ehaalt. Zoaterdag köj ‘t bekiek’n en trugge kôôp’n. Det doo we met mekaar à joar’n en zô gèève wiej joar in joar uut, an de goeie doel’n. Ieder joar kiek ie of ter ôk spul is, dej’ wà könt miss’n en ieder joar kôm ie wier in huus met vanalles, wàj’ dan wier netjes biej de kollektie zet. Ieder joar kriej’ de bosschôp met, van kôôpt neet te völle, want ie hebt à zô völle kroam. Mèèstal is het tèèng’n dôôvemansoor’n ezeg en an ‘n eine van ’n dag steet er wier een machtig bord of ne schilderieje van ne Battemsen schilder biej oe op ‘t kantoor. Völle heij’ der neet an, mar het is vuur het goeie doel. Ankômmenden zoaterdag, de Battemse boeldag, ’s männs à vrog langs de kreuime snoem’n, um der van alles tuss’n uut te viss’n vuur ne schappelijke pries. Èèm’n kiek’n wat er àmoal in de veiling zit. Ie zeet er ieder joar wier noar uut. Het bèèd’n op die môôie klokke of die ôôle melkbusse, diej’ met Niejjoar wa könt gebruuk’n vuur het carbid scheet’n. Ie kiekt oe ieder joar de ôôg’n uut, woer de lèu met op huus an slept. Het is ne kick, zo gauw àj’ de manege binn’n kômt, kriej’ de lôch van olieboll’n, met peerdemest in de nèuze. Wat een volk en wat een stemming. Jong en ôôld kump mekaa tèèng’n op de boeldag. De stemming is ter ééne van ôôns kèènt ôôns. Lekker, wiej meugt er wier noar uutkiek’n. Vuur iedereene lig ter wà wat tuss’n um de vrouwe of oe zelf met te verrass’n. Môch ie noe hèèmoa niks könn’n vind’n, dan pak ie gewoon ne buul met olieboll’n. Àmoa tut ’n zoaterdag en dèènk ter umme, het is vuur het goeie doel. As ne strèèpe noar de boeldag.