Boer’nwiesheid
De tied vergeet en ie ontkômt er zelf ôk neet an. Umdet corona, wat was det ôk à wier, der vuur e zörgt hef det de femiliebàànd er neet starker op is e wörd’n, haw we beslött’n um de neuist’n uut te nèudigen, op ne speciale plekke, woer jôônk en ôôld, zich kon vermaak’n.
Netuurlijk bint er femilieleed’n diet neet könt, ’n één’n zit an de ààndere kàànte van de wereld en ’n ààndern möt wark’n. Het môch de pret neet drukk’n. Vuur de allerèèrste kèèr binj’ zelf ’n euldst’n det er biej mag wèèr. Hèèmoal in het uuterste puntje van Battem vunne wiej mekaar an de Ôôle Bekke. Het weer wark’n met en waarachtig, de mèèste gast’n kwamm’n op de fietse vanuut vanuut Battem en Hoolt’n. Met zèum’nzèumtig op ’n teller maakt’n wiej der ne môôi’n middag van. Éénmoa binn’n waan’n ie oen in de tied van de joar’n twintig van de vuurige eeuw. Wat ne môôie plaatse um is èèm’n tut bezinning te kômm’n, tussen die machtige verzameling museumstukk’n, biej de Pothaar. De gastvrouwe had zien beste doane. De drankjes en de hapjes vleuig’n oaver de toafel. Netuurlijk wörd’n der buut’n e kekk’n noar den ôôlen zôômp in de Bekke en ôk de Battemse Karmse wörd’n nog èèm’n in warking ezet. De middag vleuig vuurbiej. De tied was te kort um alles in oe op te nemm’n. Tèèg’n een uur of half zesse wörd’n de beeste evôôrt. De kleintjes stunn’n vuuran um det te bekiek’n. De laak’nvelders kwamm’n massaal noar binn’n, um zich te good te doon an het krachvôôr. De boer lèèr nog is uut det laak’nvelders gen rundvee is, mà buut’ngewoone huusdier’n. Doar geeldt ààndere rèègels vuur as vuur beeste. Snap ie ‘t?, was de vroage. Det de boer’n umme kômt in ne wir war van rèègels, wörd’n miej èèns te meer kloar. Ôk de leefde vuur zien vèè was duudelijk te preum’n. Dit is nen oss’n en det beesje doar, löp hier à vèèrtien joar. Vuur ne vèèrse geeld’n wier ààndere rèègels, diet dan wier oaver gung’n op ’t kalf. Rèègels, rèègels, rèègels, ie wordt er neet good van. De verjeuirdag is eslaagd en vuur herhaling vatbaar.