Plan De Brink
Klik hier om de 3D animatie te bekijken

De olde dokter

Van 1953 tut 1968 was Van Walsum veedokter in ons Battem. Uut ziene mond tekende ik het volgende op. Geboren in 1926, ondergedoken in Dalfsen, kwam hij met de boerenbevolking in anraking. Noa de oorlog gung hij studeren veur veedokter en kump uuteindelijk in Battum terechte. Hij werd er gastvrie ontvangen.

Altied tied veur een preuitje, een köpke koffie of een brandewientje. Het bleef zien hele leaven het favoriete drankje en dan zonder suuker. “Anders hadden ze det er in Schiedam wal in gedoan”. De Battemse gemeenschap is in die tied nog heel geslötten. Allemoal onvervalste Battumers. Zie kenden mekaar, maar ook de oolders en de grotoolders. As buutenstoander mos ie neet te volle fratsen hebben, dan werden ie rap opgenomen in de gemeenschap. Bie de eerste kennismaking kreeg ie wel vaake de vroage, “woer bin ie der eene van?” Doar waren in die tied nog verschillen in rangen en standen, maar in andere plaatsen was det völle meer. De sociale controle was groot. Zo kon ne boerenvrouwe worden betiteld as mooie madam, umdet ze zie in de morgentied, veur het raam, al ne sinaasappel at. De algemene ontwikkeling van de bevolking was veul lager as noe. Wie proat oaver de generatie die geboren is in de negetiende eeuw. Primitief onderwies, bienoa gen vervoer, ne fietse was nog luxe. Doar werd weinig gelezen en de radio moest nog worden uutgevonden. De wereld was nog heel klein. Veur het eerst op visite moest den dokter natuurlijk oaver zichzelf vertellen. Het blek dat hij al bienoa in heel Nederland had gewoond. Woarop de oolde opoe zei, “Zo, dan heb ie al heel wat van de wereld gezeene. Wie komt neet veerder as Battem en nen enkele keer noar Daeventer.” Mooie verhalen. Nen olden boer, samenwonend met de zönne, klaagden oaver de belasting. Hij had alle termijnen netjes voldoane, nooit gen anmaning gehad. Hij dach dat Den Haag wel tevreaden zol weazen. Kreeg hij een een paar dagen later weer een breef, dit keer van de AOW. “Dokter doar heb ie vaste ooit wal is van geheurd, maar ik worden zo hellig dat ik det pepier terugge heb gestuurd”. (Wordt vervolgd)