De ôôle indiaane
Hij dèèd vanmänn’n de gedien’n lös en zag ne loage schnèè op ‘t dak ligg’n. Ziene gedacht’n ging’n trugge noar lang vervleuig’n tied’n. Hij zit in zien eentje te kiek’n oaver de witte prairie met twei van ziene kleinkinder. Opa vertel nog is een verhaaltje.
In de veert’n heurt e de prairiewolf en begint zô mà te vertell’n. Der wadd’n is twei wolv’n, ne zwart’n en ne lecht’n. Den zwart’n dèur àllèène mà slechte dinge en den môôi’n lecht’n dèèd het goeie. Het kon wal is ne kèèr mis goan, mà dan prebèèr’n e det altied wier rech te zettn. De kleintjes hung’n biej ‘m an de lipp’n en hij gung veerder. Iedereene hef in zien lèèm’n de mèugelijkheid um den zwart’n of den lecht’n wolf te volg’n. Het verhaal gung vedan en toen de ôôle man uut verteld was, vreug het jungske; “Opa, wat vunne wolf mag ik dan volg’n?” Dan kump de wiesheid van die ôôle Indiaane noar boam’n en zeg, den wolf den ie te ett’n gèèft. Det verhaal nam ie gistern met uut de karke, biej de dèupdienst van de klèindochter. Hopp’n op de goeie keuzes van zô’n hummeltje. Onscheuldig kik ze de wereld in. Wat hef ze nog ne lang’n weg te goan. Um eur hen, pappa, mamma, femilie, vriend’n en bekèènd’n. Die hebt à völle vaker könn’n kiez’n tuss’n good en slech. Netuurlijk geet ’t wal is mis en maak ie ne verkèèrde keuze. Gelukkig is ter dan altied nog wà ne mèugelijkhèid um ’t rech te zett’n. Kiek ie wat veerder um oen hen of trugge in de geschiedenis dan wèèj’, dat het biej sommige lèu onmeunig mis kan goan. Zie hebt er vuur e kèuz’n um den zwart’n wolf te volg’n. Kiekt vandaage an ‘n dag de grôôte wereld mar is in. In wat làànd’n lôôpt er kennelijk allèène mà zwarte wolv’n. Het verhaal van de ôôle Indiaane löt miej neet meer lös, ie magt in ’t lèèm’n bes fout’n maak’n, mà prebèèrt ze op tied rech te zett’n. Gèèft den lech’n wolf alle daag’n te ett’n en ie wordt er een better meènse van.