De wereld is ongelieke verdeeld

Pinkstervakààntie, de kinder hebt vriej van schoole en Wilders hef ziene ploeg trug etrökk’n uut ’t kabinet. Zô van één’n op ’n ààndern dag hooft ze neet meer an ’t wark. De proatprogramma’s wordt trugge roop’n van vakààntie en loat ôôns tut vervelens touw heur’n, wie de schu-ld hef en hoe of ’t veerder möt.

De rechtse regering is vôt ezakt in het moeras van Den Haag. De linker kàànte van de kamer hopt det de kiezers veràànderd bint van gedacht’n. Ôôndertuss’n wördt er esteggeld oaver de vriej ekömm’n post van asiel. Juus det baantje, woer ze met eur all’n zô keihard tèèngn an hebt etrapt. Àj ’t snapt màj ’t zegg’n. Alle pertiën zeet noe in det de instroom van asielzeukers völle minder möt word’n. Vol verwachting wach ie op de verkiezingsprogramma’s. Duudelijk is wà, det asiel het belangriekste wördt. Oaver vèilighèid bint ze ’t noe wal eens. Linksumme of rechtsumme zöw we de portemonnéé mönn’n trekk’n. Groning’n en het belastingschandaal drieft noar de achtergrôônd. De gewoone man wördt vermaal’n in de onmach van de politiek. Ja, zô is t toch? Loat ’t van oe ofglie. Wiej könt allèène mà wier kiez’n. De natuur is ôôndertuss’n hèèmoal uut de knöppe ekömm’n. Oaverà um oen hen heur j’ det het völle greuner is as een joar eerder. De eerpel en de mais scheet de grôônd uut. De boer’n warkt zich uut ’n noad en wiej bint tevrèènne met ôôns dagelijks stukske vlèis. Loaw we bliej wèèr dat det neet amoa in ne febriek wördt emaakt. Wiej zölt met mekaa dichter biej de natuur mönn’n bliem’n. Doar biw we völs te vèèr van of edwaalt. Weg met rèègeltjes, diet biej ne lààndsgrèènze in één kèèr ààns bint. Den Haag, wakker word’n, spiekers met köppe sloan! Het làànd vuurop en neet het eeg’n belang. Ôônze jonge lèu schreeuwt um huuze, die könt neet wacht’n op honderd en dartig duuzend instromers. Wat steet er te gebuur’n, kômme wiej, kump Uuropa der uut, of zakke wiej met zien allen nog veerder het moeras in. Ie wèèt ’t mà nôôit, de wereld is ongelieke verdeeld.