Foi wat een wind

Het gesprek van de ofgelopen wekke is wis en waarachtig wa de wind ewes. Iedereene hef ter zien portie van met ekregen. Zelf stun ik ’s mäns op en dache bie miezelf, het völt nog wa met. Det wörden rap anders. Hoe langer hoe harder kwam de wind anroaz’n oaver de kaale weide. In één keer zat ie der midden in. Het eerste wat er sneuvelen was de schutting en het veugelhuuske.Ik vreuge mie zo maar of woet die beesjes noe an het schuulen waren. Ie zaggen ze neet vleegen, het enigste wat er vleuig, waren takken en dakpannen. Met een bujke regen gung het proemenbeumke oondersteboaven en in de singel knapten lange hooge boom spontaan middendeur. De windmetter vleuig noar zesse zeume en op de kruussing ging ne vieftigjoarigen bark noar de vlakte. Gelukkig bleef e boaven de weg hangen, leunend op een toevallig doar stoanden eeken. Zo plotseling at de wind was op estökken, wörden het ok weer röstig in de loch. Nieuwsgierig loop ie um het huus hen en oaverzeet de schade. De berichten stroomt van alle kanten binnen, het treinverkeer plat, vliegtuugen diet neet kunt landen en twei dodelijke slachtoffers. Ie beseft, dat ie het er genadig of hebt ebrach. Een tiedje later zeej’ de brandweer langs kommen um de eerste wegversperringen en geveuirlijke situaties weg te ruumen. Zie hebt er de hande vol an. Een paar uur later wordt de kruussing veilig emaakt. Een dag later komt de gemeentekeerls, um de rommel, diet langs de weg is achter gebleven netjes met te nemmen. Het lik allemoale gewoon, maar as ie ’s oavonds noar de tillevisie kiekt, zeej’ pas hoe groot de ravage is en hoevölle wark of ter verzet mot worden. Petje of veur al disse mensen.