Gefilstèèrt

Wie hebt ze oaveral zeen hangen, de schooltassen an de vlaggemast. Doar is weer een lichting jongelui of geleverd an de maatschappij of een volgende studie. Gefilsteert, noe eerst vakantie. De leraren drinkt er eene op een terrasje op de behaalde resultaten van hun pupillen. Van harte, geniet er van. Het lèèven vlug veurbie, maar gelukkig, onze jeugd hef de toekomst.Miene gedachten waren nog eaven bie de storm van een paar wekke trugge. Doar wordt noe toch wal heel völle gekapt in de bos. Het lik zo of en toe wel of de storm niet wil goan liggen. “Ja wie hebt rechtervoort meer begraffenissen as brulften” sprök de buurvrouwe. Wie, met de last van al die joaren op de nekke, weet det het zo geet. Gefilsteert met oen verjeuirdag en nog völle joaren der bie, wordt netuurlijk alle joaren eentje minder. Het is zo as het is. Miene gedachten kunt het neet lösloaten. Tut oavermoat van ramp begif mie de slange van de sproei installatie het ook nog. Woer haal ik zo gauw ne domme krach vedan, netuurlijk van de buurman. Hij zit te genieten in Schotland, maar gelukkig hebt ze doar ook telefoon. Ik valle midden in een feesje van allemoal supermooie jongelui. Zollen ze allemoale geslaagd weazen? Miene missie in ieder geval wel. Het grös lig ter wier netjes gewassen bie. Zo en noe met de zangers, genieten in Grave. Genieten det moet wie blieven doon, zo lang as het kan. Dat is het leaven, doar kan zo maar in één keer iets tussenkommen en is het tied um ofscheid te nemmen. Het is mooi as ie dan terugge kunt kieken op al het lief en leed det ie met mekaa mochten delen. De herinneringen nemme wie met op ons verdere leavenspad.