Gelukkig wördt het iets röstiger

Zo of en toe krieg ie ruzie um het gebruuk van de televisie. Vandaage was het helemoale raak en môs e wie kiezen tussen Wimbledon, Wereldkampioenschap voetbal en de kasseienrit in de Toer de France. Met een betje anpassingen kreeg e wie het veur mekaa en konne wie alles bekieken.De weelde is ons helemoale de baas. De tied dat wie de ronde van Frankriek nauwelijks konden volgen op de radio lig nog gen zestig joaren achter ons. Heel enkel het krakerige geluud van Jan Cottaar uut de radio. Tennissen det was wat veur de leu met geld en an het voetbal deed Nederland toen ook niet met. Ja wie keken op een zwart wit toestel bie de buurman en zagen Brazilië winnen van Zweden. Pélé was de groote held. In die joaren was ie het meeste bezig met wielrennen. Legendarische namen as Wout Wagtmans, IJzeren Wimme van Est en Jan Nolten blieft in oe geheugen gegrift. Bie het verschienen van dit verhaal bint er weer nieuwe helden. Is Frankriek wereldkampioen of toch Kroatië? Wordt Anderson de nieuwe held van Wimbledon? Wie bint er tenonder egoane in de hel van het Noorden en hef Van Vleuten de Giro Roso op eur naam geschreven? Ie zult het allemoale weten, maar maakt nooit ruzie um de tv, want ie kunt het op alle i fones, i pads en weet ik wat, duuzenden keren terugge kieken. Det is het veurdeel van disse tied. Alles wordt vast eleg. Mangs völs te völle. Iedereene is bezig met zien mobieltje en hef gen tied meer um good um zich hen te kieken. Det is jammer, zeker met al die zunnige daagen diet wie hebt ehad. De wereld is völle mooier as det eeuwige geloer op det telefoonschermpje.