Hande of van de Brink

Mag ter dan helemoal niks gebeuren? Det heur ie mie niet zeggen. Doar is al zo völle veranderd. In de joaren dat ik de Battumse Brink een betje leren kennen stond de boerderieje van Elferink der nog midden op. De heuibarg en de schuure stonden an het begin van de Hoogeweg an de zandweg. Doar reed ie Battum al weer uut.Veerder was er de herberg van Boode met een zaaltje en an de andere kante, café. De Bok. Het was allemoal kleinschalig en machtig mooi oold. Boode breiden zich uut en de Eschmeijers gungen weg van het café. De boerderieje van Elferink worden afgebrökken en er onstond ruumte veur nen grooten Brink. Wèèst blie, det er toen niet één of andere blokkendeuze veur in de plaatse is gekommen, zoals in zovölle andere darpen. As ie noe noar de Brink kiekt, ademt het nog de landelijke röste uut. Ook de gebouwen der umme hen vormt nog ne eenheid met het darpse karakter van Battum. Det möt niet veranderen. Loat het astebleef greun blieven en niet gries kluuren in een betonnen massa met geparkeerde auto’s. As ter wat gebouwd moet worden, dan in ieder geval gen veerdere antasting van het darpse uut vervleuigen tieden. Nieje aktiviteiten achter olde gevels, det kan, maar veerder hande of van ons darpgezichte. Der is al genog verandert as ie vieftig meter veerder kiekt tegenoaver Broakhekke. Het is maar net woar ie van holt. De ruste in disse jachterige wereld schudt ie van oe of as ie um de olde toren loopt en oaver de Brink kiekt. Het mar een klein stukske en dan bin ie al bie de veranderingen van de leste vieftig joaren. De zandweg, de schuure en de heuibargen, ie zult ze niet meer zeen. Battum is met gegoan met de tied, maar den Brink, zo als die noe is, mag neet verleuirne goan.