Het olde ambacht

De kleine jonge kon nargens hen spöllen. Hij was zô vedreetig en zo kwam opa an de buurte. Eerst een pötje voetballen, maar doar had e al rap genog van. Toen kwam maar zo het idee um de kleine man ne kattenpult te maken. Det wol hij wal, hij had met de vakantie in Frankriek hele mooien gezeene.

Zien vaa vund het gen good idee um der eene te kopen, uuteindelijk is wapenbezit verboden. Maar opa strek een keer oaver zien harte en pakten zien olde ambacht weer op. Het zal toch wal meer dan zestig joar geleeden weazen det de meister mie det scheettuug in beslag nam. Gen nood, ie maakten zo weer ne niejen. Eaven de bos in um ne mooien stramp te zeuken. Det lukte gelukkig heel rap. Noe de andere ingredienten, weckringe, matlienentouw en een leertje van nen olden fietsenband. Weckringe, ie haalden ze vrogger stillekes bie mooder uut de keelder, maar doar vind ie die niet meer. Noa enig gezeuk vonden wie een stuk knoopsgaten elastiek en ook den olden fietsenband in de schuure kreeg noa joaren weer een nieje bestemming. Hoe lange duurt het nog, was het ongedeuldige verhaal. Eerst eaven den stramp op maote zagen veur zien kleine handje. Met het kniepmes boavenan een paar karven snieden, um het touw in vaste te maken. Dan het knoopsgatenelastiek, wier twei stukskes matlienen, doar het het leerke van den olden fietsenband an vaste en kloar is kees. Eaven kieken of alles good warkt, met een betje tekst en uutleg. Noe schötte mie al dagen lang de steentjes uut het grint de weide in. Hij kan al ne boom raken op twintig meter ofstand. Het is maar good det er gen lanteernpeuile meer langs de weg stoat, anders schötte, net as wiej, de pötjes der boaven uut. Opa is eaven de kwoajonge, die schik beleeft an det olde ambacht.