Het völt bes met.

À vrog trek ie der op uut . Vuur het èèrst in lange tied kump de elektrische fietse van stal. Met een betje hen en wier pulk’n kriej’m an de proat. Èèm’n nog ne kômme koffie buut’n. Lekker het kan wier. De merel stöt op ne geeteling.

En ne krèèje gif de buizerd ofjach. Netuurlijk, de mèèste vôôgels hebt jong’n of eier en die möt bescharmd word’n. De natuur wil der gen pott’nkiekers biej hemm’n. Lekkere koffie en dan hup, op de fietse. Machtig wat een lekker weertje. Nôh ja, det mag ôk wà, noa zun nat vuurjoar. Het water steet oaverà wier op peil. Hoe lange zal ’t duur’n, want het drèugt hard. Hè, het is fijn op de fietse. Ie markt er neet völle van det de natuur slech is. De barm’n bölkt van het grös. Pal vuur miej in één kèèr een steenuultje. Verstild kik e miej an. ’N èineke veerder vlug ne grôôte wulpe gelieke met miej op. Wietuuge, wietuuge, het dut good um ‘t te heur’n. Ôk de kieft’n bint er. Het is een machtig gezichte, met hier en doar ne grôôte koppel beeste. De weid’ns ligt er biej as een pas gemèèid voetbalveeld, met allèène wat roewighèid langs de slôôtkàànt’n. Doar zeej’ de verschill’n. Grôôte wiedse wèid’ns. Det was vur vieftig joar trugge ààns. Doar was nog neet verkaveld. De wèid’ns wadd’n stukk’n klèiner en àmoal umgèèm’n duur hooltsingels. Het is ààns, mà noe zeej’ in de veert’n twei haaz’n an het räppeln en an de raànd van den slôôt, ne reiger en zelfs de ooievaars bint drôk an ’t innemm’n achter de ploog van de boer. Al die gedacht’n kômt noar boam’n biej zô’n fietsritje duur de buurte. Wat heiw we toch mà fijne fietspaad’n. Ie möt er neet an dèènk’n, dàj’ wier die drekkerige zààndwèège duur möt. Lekkere geteerde wèèg’n en neet meer van die steentjes, woer j’ noar een paar kilometer ne zeere kôônte van hebt. Netuurlijk möw we zuunig bliem’n op waw we hebt, mà ne verslechtering ik heb ’t neet zô ezeene. Kennelijk deènk ze doar ààns oaver in de rest van ’t làànd.