Hette

De mensen raakt oaververhit. Zie maakt eens zo völle trammelant met mekaar as normaal. Wie bint det ook niet meer gewend, zo lange mooi weer en det zonder eenen dröppel water. Heerlijk lig ik onderuut gezakt onder de treurwilg. De sproeiers doot hun wark op het körkdreuge grös… Dikke dartig groaden en net noe hef vaa dreug heui. Goar ie maar met noar de heuizoolder, dan kun ie mien het heui angeven. Nee zeggen, was ter niet bie. Doar stun ie dan te zweten as een otter.Iedere keer kwam der, met nen fossen lös heui, ne walm van warme loch en stof met noar boaven. Oppassen dat ie niet in de vörke griept. Gelukkig kon ie noar een half uur, proestend en zwetend, noar beneden, um de vochtveurroad weer an te vullen. Lös heui, hele generaties weet al neet meer dat det in de vieftiger, zestiger joaren nog zo noar binnen worden gehaald.   Heinig an kom ik uut mien lichten sloap. Het wordt er toch wal arg dreuge. Doar trek een bujke oaver Deaventer, jammer, wie kriegt er niks van met. Onze boeren kunt in de schaduw blieven zitten. Het grös greuit niet meer en de beesten bint ze al an het voeren met de winterveurroad. Doar woar het meugelijk is, blieft ze de mais nat hoolden. Det möt wal, anders komt er gen of völle minder kolven in. Het bint de zörgen van disse dreuge periode. De ene helfte van Nederland klaagt oaver de hette en de andere helfte lig broen te bakken in de zunne an de Middelandse zee, of nog veerder weg. Loaw we hoppen det er een betje reagen kump en neet det onbenullige, met völle wind en onweer. De mensen, zie zult altied blieven klagen, ook bie een lekker koel drankje. Noa twei daagen reagen, vind ze een betje zunne toch wel weer angenaam.