Hiep piep hoera

Het is weer onze Koningsdag, Oranje, rood wit blauwe vlag. Pa en ma hebben een vrije dag, om met ons feest te vieren, weer Koningsdag te vieren, vandaag is het weer onze Koningsdag. Ôôit e schrèèm’n vuur de Koneginne. De tied ’n bint verààndert, mar iets an epast schöt het wier in de gedacht’n.

Koningsdag, de aubade. Doar stoaj’ wier in de riege, Oranje sherp umme en de mèikes met nen Oranje strik in de hèure, op noar het gemeentehuus vuur de aubade. Van alle kàànt’n komt de schoolwichter en dan kump de börgemèister noar buut’n vuur de filsitaties en begint het gezang. ’T is plicht det iedere jonge vuur de onafhankelijkheid en Waar de blanke top der Duinen schittert in de zonnegl…oed. Wiej wadd’n à met de gedacht’n biej de spöllekes op de feeswèire en netuurlijk môch de film van ’n Dikk’n en ’n Dunn’n neet ontbrekk’n. Doar klunk eindelijk het Wilhelmus, het Koneginnefeest kon beginn’n. Onvergettelijke tied’n en ieder joar kek ie der noar uut. Det zal dit joar neet àns wèèr. De plaatse is verààndert, ôk de versjes bint ààns, mà de schik is ter neet minder umme. Met vaa en moo noar de klèèdjesmarkt en de braderie, of toch ma leever noar de film of vuur de èèrste kèèr noar de disco. As het weer met zit, een Oranjebittertje op ‘t terras of lekker lurk’n an ne grôôt’n ijsco. Het steet wier vuur de duure, geniet er van. Vuurdàj’ der arg in hebt, heij’ de kinder grôôt en lôôp ie hetzelfde rondje met de kleinkinder. Deerns met oranje strikk’n in de heure en jongs met oranje sherp’n, lange elèène, Vaderlààndse versjes. De tied’n bint verààndert mà het feest vuur de Koning is ter nog altied en loaw we det met mekaa vaste hôôld’n. Ministers en regeering’n komt en goat, mar Oranje det blif. Het is iets wat ôôns verbindt. Oranje maakt ôôns herkenbaar oaveral op de wereld. Koningsdag viert ‘t, ie goat ’t pas miss’n as ’t ter neet meer is. ‘K heb U lief mijn Nederland, ‘k heb U lief mijn Neeehederland. Hiep piep hoera.