Ie blieft oe verwonderen

Prachtig schient de zunne duur de fel, oranje broen gekluurde beume. Wonderlijk mooi. Een ofscheid of een niej begin? Uut Amerika klinkt een hoopvol geluud. Loat wie hoppen dat het ook warkelijk zo is. Doar kan gen plaatse weazen veur beiden. Tussen de vallende blaa dartelt nen eekhoorn, op zeuk noar de leste beukennootjes. Het wördt zonder pardon weg gejaagd deur nen merel dent kennelijk ook denkt, det er ne nieje tied an kump.

Eaven noar buuten, het is ter zo antrekkelijk mooi. Veer vuur mie uut krabt ne greune spechte nog wat wormpjes uut de grond. Schichtig kik hij um zich hen en dan is e weg. Op nen olden barkenstromp bint leavensgroote paddesteule goan greuien. Zo begint den stromp an zien tweede leaven. Het eekhoorntje zie je in één keer, hoog in de beume, springend van tak tut tak. Gen grote groepen wielrenners meer, maar zo of en touw tweie teglieke. Wat een ruste, het wordt roew verstoord deur een paar gillende motoren diet, veertig meter achter mekaa, keihard um de bocht komt sjeezen. Geschrokken spring ie an de kante. Weg eekhoorntje, weg röste. Ie hebt het eaven neet meer, zee ik doar nen aap deur de beume goan? Det zal toch neet zo weazen. Nee heur, de buurjonge slingert as nen echten Tarzan onder de beume deur. Nog gen half uur later loopt er ne groten beer oaver het bospad. Ie kriegt een geveul as of ie dreumt. Ie twiefelt an oe zelf. Het is toch nog gen Karsoavond? Gelukkig neet, de kleintjes danst um het beertje hen en ie veult oe kind met die wichter. De wandeling zit er bienoa op. Op noar de koffie. Binnen zie je het oavervlijtige eekhoorntje weer en ook een bonte specht kump nog eaven buurten. Ie blieft oe verwonderen oaver de natuur. De kommende wekke toch nog maar eaven weer noar buuten, genieten zo lange as het nog mooi weer is.