Joar uut, joar in, een niej begin

Kaale bèume, vallende blaa. Verdord, verdrèugd lig ’t biej mekaa.

Ie kiekt er noa, ie hôôlt niks tèèg’n, näns um evroag’n, zô mar ekrèèg’n.

Zô riegt de joar’n zich aneene, met mekaa nog, of alleene.

Ie wordt er mangs verdreetig van. Het is neet ààns, ie möt vedan.

Karsdaag’n, vrèè, in alle taal’n, met hèèlemôôie volksverhaal’n.

Een Koningskind is ôôns geboor’n, Herodes wol het kind vermoord’n.

Ôk toen al, gung het um de mach, neet um het doel det hèuger lag.

Lèèm’n in vrèè, nôôit meer geweeld. Gezôônd bliem’n, boam’n het grôôte geeld.

Karsoamd, de vriejheid um te lèèm’n, keerskes bràànd’n, het is mar èèm’n.

Vuur ôônze vriejheid hebt ze vöcht’n. Eur keerskes die möt, op bliem’n löcht’n.

Het lèèm’n eloat’n, veer van huus, eeuwig röstend, ôônder ’t kruus

Tweiduuzend joar heiw we ’t à prebeert. Hoe völle heiw we der van eleert?

Noa de Karsdaag’n, röst’n, uutbloaz’n, loat het nieje joar mà kômm’n.

Och det scheet’n duurt neet zô lange, tweed’n dag zal ’t à verstomm’n.

De lôch verkluurt zich, joaren twintig, met zien allen, vol der in.

Gen mèènse wèèt wat ze ôôns goat breng’n, vuur allemoal een good begin.

Waart oe waart oe, Derk met ’n Beer, op Karsoamd kump’ in t geweer.

Môôie daag’n um biej te stuur’n, vuur àmoa, vrèè möt langer duur’n

Schreeuw’n um lech, völle geknap, gewoon een biertje an de tap.

Wàj’ ôk geleufd hoe ’t ôk zal goa, àmoa hèèle fijne Karsdaag’n en geluk in ’t Nieje joar.