Lèèm’nsweg

Eene lange rechte zààndweg en det zoveer à ‘k kieken kan
Maagdelijk schôône, onbegoane, hoe veer goaw we zelf nog vedan?
Àj’ of en touw is umme kiekt, schrik ie en blieft stille stoan
Àmoa bekèènd’n langs den weg hen, ie mônn’n ze àmoa loat’n goan.

In al die joarn achter ôôns, al die kruuskes langs de weg.
De wieze wèure nam ie met oe , wieze wèure, liek en rech.
Mangs zeej’ der ééne, zô vertrouwd nog en det dut dan extra zeer
Troan’n scheet oe in de ôôg’n, ie wilt det neet, mà könt neet meer.

In de veert’n zeej’ ze ligg’n, deepe ôônder ‘t hôôge kruus.
Jammerlijk, vuur ôôns esnèuvelt, jammerlijk, kwamm’n ze nôôit meer thuus.
Wiej möt ze altied bliem’n gedèènk’n, zie betaald’n met eeg’n lèèm’n.
Vuur ôônze vriejhèid en vuur altied, ligt ze doar noe, stil’ begrèèm’n

Kaale bèume, scharpe deurns, deepe weg in ‘t dôôie grös.
Volendam, het vèur in Èènschke, ech het löt oe nôôit meer lös
Neet zo veer nog achter ôôns, doar is de weg hèèmoa kapot
Woerumme, MH Zèumtiene, verachtelijk, één verroadelijk schot.

Wiej proat en proat, oaver van alles, bint bezörgd um ôôns klimaat
Mà minder vleeg’n, neet te gelèum’n, wat is ’t, wat ôôns zörgen baart?
Minder, minder, minder, ie heurt ’t vaker mà iedre kèèr,
As het umme vleeg’n geet, dan is ’t àllèène nog mà meer

Wiej vecht mekaa de tèènte uut, de halve wereld steet in bràànd
Woerumme kan het hart’ neet winn’n van ôôns zwalkende verstàànd?
Geeld, geeld, geeld, zô völle heiw w’à en of ’t doar duur better wordt?Straks heiw we alles waw we hemm’n wilt, mar is de wereld kàànt kepot.

Vuur ôôns zeew w’ de lechjes bràànd’n, Karsoamd kump ter bienoa an.
Pakt mekaare biej de hàànne en goat met mekaa vedan.
Met de gedachte an het Karsfeest, goaw we op noar ‘t nieje joar
Vuur iedereene, röst’ en vrèède en gen mèinse loat’n stoan.

Ietskes veerder steet den joarpoal, drek doarnoa ne scharpen bôch
Mà gen zörgen, noe geniet’n, van die sterre an de lôch.
Noa de Karsdaag’n, ééne wekke, ééne wekke nog te goan
Àmoa völle heil en zèèg’n, völle geluk in ’t Nieje Joar.