Mamma Mia

Zundagmorgen, half achte, de wekker geet. Het is nog pikkeduuster. De vrouwe hef de wekker ezet en ik stoa recht op in berre. Mamma Mia, zie geet noar Utrecht, ik dreije mie nog ne keer umme, at ze mie goeiendag kust. De reagen valt gestadig uut de lôch. Negen uur al, loaw we der toch mar is uut goan.Beneden ligt de breefkes kloar, geiten voeren en de soep steet op het anrech. Zie löt mie nog neet helemoal onverzörgd achter. Bie het köpke koffie wat ie in oen eentje opslobbert, besef ie det het maar veur ne halven dag is. Ne halven dag alleene, neet klagen, det is te doon. De gedachten nemt oe met noar al die mensen diet altied alleene bint. Veural noe, in disse duustere daagen vuur Karsfeest en Niejjoar. Ie mot er niet an denken dat ie die daagen in oen eentje deur mot kommen. Netuurlijk, ie kunt er op uuttrekken, det is ok good, maar as ie de duure, bie thuuskomst, achter oe dichte doot, blif het stille. Det gif de grötste piene. Mien mooder zei heel vaake, “Jonge ik bin blie dat ie der bint, ik heb vandaage miene stemme nog neet eheurt”. Doarneuist hebbe wie ok mensen diet zeek bint, mensen diet leaft tussen vrees en hoppe. Kiekt is een keer extra um oe hen, een woord of een gebaar kan zo völle doon. Det is de bosschôp die we de kommende wekken allemoal maar is met mot nemmen. Her en der eaven een preuitje maken met mensen, diet eur stemme misschien nog neet eheurt hebt. Te vaake blif het bie die gedachten en bint de vuurnemmens, bie een tweede köpke koffie alweer vergetten. Mamma Mia, zol ze al bie de veurstelling weazen. Hoppelijk knapt het weer een betje op. Eaven der uut, niet achter de geraniums, misschien had ik toch better met kunnen goan noar Mamma Mia.