Ne klèinigheid hôôl ie altied

Een betje snotterig en sloerig in de rakker, sloaj’ de ôôg’n op. Grieperig, ne nieje wekke. Nee, het wil nog neet ech vlott’n. Het griepvirus trek duur het hèèle làànd en is an ôôns neet vuurbiej egoane. Carnaval steet vuur de duure, zo hier en doar trekt de praalwaag’ns à duur de stroat’n. Dèimter viert feest, de rôôd gell’n hebt ewunn’n en ôk in Eènschke kan de vlagge uut.

Een niej wôônder, èèm’n een kwattèèr metdoon en binn’n de menuute lig de balle in ’t netje. Nee, zelf, hè ‘k de balle neet zeen roll’n. De Battumse formatie môs antrèèn tèèg’n de aartsrivaal’n uut Hoolt’n. Gelukkig kwam der een life verslag vanuut de Battemse arena, zie stunn’n de hèèle tied vuur. Uutèindelijk kon iedereene tevrèène weer en wörd’n de punt’n broederlijk verdeeld. Ne nieje wekke, een niej begin. Stilte vuur de storm, nog een paar daag’n en het carnavalsgeweeld brek ech lös. In ôônze contrei’n wat minder, mà zô links en rechts geet de mombak op en de strik vuurhen. Het zal dit joar wà langs ôôns hen goan. Het blif een grôôt verbroederingfeest, al zölt sommigen doar ààns oaver dèènk’n. Zelf bin ‘k begunn’n an de grôôte schoonmaak. Het hobbyhok môs nèurig word’n op e ruumt. Het is ne grôôte puinzooi, zèèr de vrouwe. Nôh het is te hopp’n det ze de kômmende daag’n de duure doar neet lös trek, want de rommel is noe neet meer te oaverzeen. De spoor’n van tig joar’n verzamelwoede kiekt oe an. Schilderiej’n van de boeldag, het ôôle recept van vèugelnöskes, köpper en bult’n pepier. Het zal nog wekk’n duur’n vuurdet er van al die stapels ofschèid is e nömm’n. Ie lèèst, droefgeestig verlang’n noar lech, het lig à wier vieftien joar in de kaste, toch zöw we nog èèm’n mönn’n wacht’n op het vuurjoar. Het hef ôk wà wier wat, al die herinnering’n. Èèm’n met de nèuze in de zakdook. Binn’n bliem’n. Gowed en Twenthe ewunn’n en jammer, de Battemsen geliek, mà ja ne klèinigheid hôôl ie altied.