Niejje buur’n

Hèinig kuirere ie oaver ’n diek hen. Eindelijk een zunneke. Ech warm is ’t nog neet, mar ie kriegt het geveul, det het vuurjoar der an kump. Ie loat oene ôôg’n rôônd goan oaver de nog kaale weid’ns. Van alle kàànt’n kômt de buur’n.

De mèèst’n met de beenewaag’n, een paar op de fietse en de allereuldst’n met de auto. Het is een neet alledaags gezichte en het dut oe dèènk’n an vroggere tied’n, toen in november de pachboer’n mônn’n vertrekk’n umdet ze de huure neet meer op konn’n breng’n. Grôôt’n armood, gelukkig lig die tied veer achter ôôns. Zelfs de ôôle buur’n kômt nog eèm’n kiek’n hoe eur ôôle huus is veràànderd. Ne hôôp lech en ne hooltkachel diet alles lekker warm heult. Meer dan viem’ndartig joar hebt ze der ehuusd en noe bint ze kleiner goan wonn’n in Battem. De nieje buur’n, jonge lèu, diet het lèèm’n nog vuur zich hebt. Zie bint bliej met het nieje stekkie en geniet van het wiedse uutzich. Vuurlôôpig hooft ze um ’t huus nog neet völle te doon, mar as het vuurjoar anbrek, wördt det nog wal ààns. Dan kan het wal is gebuur’n det de lèu oe ansprekt; Gôh wat won ie hier môôi. Die mèèns’n hebt neet in de gaat’n det alles een betje glad möt bliem’n um de duure en dat det wark alle wekk’n vedan geet. Det bint zörg’n van later. Het begin is good. De gastvrouwe löp zich de noad uut de bokse, um het iedereene mà noa de zin te doon. De nieje buurman dut lachend zien beste, um het huus good nat te maak’n. Gezellig èèm’n biejkuiern oaver alles wat er links en rechts gebuurd is. De tied vlug en vuurdàj’ der arg in hebt lôôp ie wier op huus an. Ie bedèènkt oe, dàj’ der zelf ôk à zô lange wont. Doar is nen hôôp veràànderd in al die joar’n. Hèèle generaties bint neet meer ôônder ôôns. Völle boer’n hebt de plaatse verloat’n. De boer’nhuuskes bint op eknapt en wordt bewond duur lèu van buut’n. Niks mis met, het is vadertje tied, diet an de knöppe zit. Hoe zôl het er oaver viem’ndartig joar uutzeen vroag ie of, àj’ oe wier in oen’n eeg’n stool loat zakk’n.