Oh leeflijk Oolde

Schriem’n oaver Loarne, ie könt er neet umme hen, àj’ deel uut maakt van ne groep, diet het vuurrech hef um te spöll’n, op die machtige locatie in den Geldersen Achterhook. Wiej zit er inmiddels midd’n in, elf vuurstelling’n uutverkoch. Iedere kèèr vieftig man, diet ne geweldige tied belèèfd op dit môôie lààndgood.

Zie wordt in het koetshuus gastvriej ontvang’n duur Kasteelheer Robert en Barones Katrien. Een veurafje, met ne komme koffie. Met de krint’nwegge op de voes lôôpt ze in het duuster, of in de stralende noajoarszunne, noar het lààndhuus, um te geniet’n van de opvoering van, het diner vuur eene. Met zere kaak’n van t lach’n, goat ze trugge noar het Koetshuus, um zelf te preum’n van de poelemetaat’nsoep en de lekkere savant. Ôôndertuss’n zit de spöllers noa te proat’n oaver het bezundere van disse lokatie. Ôôld, uut 1663. Kasteelheer Robbert is op zundagmänn’n drôk gangs um nen anval van leeveheersbeesjes of te sloan. Zô mar, uut het niks hebt ze bezit enömm’n van de teneelruumte. Het heurt er àmoa biej. ’S middags is het prebleem zo good as uut de wereld. De butler hef de ritse in de bokse kepot. Ie lôôpt èèm’n noar de ààndere kàànte en Barones Katrien breg ôôns ne vèiligheidspeele um het zaakie binn’n de pöste te hôôld’n. Èèm’n de toafel op de juuste plaatse, zôdet de bewonners wier könt ontbijt’n in eur vertrouwde kökk’n. Zelf heiw we van de gelèèng’nheid gebruuk e maakt um is een kèèr um det deep verstopte pareltje te lôôp’n. Ôôle beuk’n, boam’n een prachtig harfstapijt, het is meer as de meuite weert. Het kasteel zelf helaas, det is vuurbeheul’n an de gelukkigen, diet kaart’n hebt könn’n bemachtigen. Zie zeet het diner vuur eene an zich vuurbiej goan. Anna, diet neet wèèt wat poelemetaat’n bint, Sientje zien’n haan’n, den eier leg. Victor, de jonge kok, diet zien eeg’n dràànk biej de hazepepper ingôôit en netuurlijk de butler, diet möt drink’n vuur vèère, um ’t de barones mà noar de zin te maak’n. Buut’n zit de kasteelheer op zien trekkertje met ne verzwoarde egge der achter, um het grint wier in môôie voor’n te legg’n. Het is hard wark’n op leeflijk Oolde um ‘t een betje kààntig te hôôld’n.