Ostara

Heel geheimzinnig. Wie was disse Godin? De geleerden bint het er niet oaver eens. Wie hoolt het er op det het een Saksische Godin was van de lente en de vruchtbaarheid. De Saksen, ooit hier noar Salland gekomen, heulden van het stokken van grote vuren, um de winter te verjagen en de lente op te halen. Het verbranden van bossen en holt maakten de grond vruchtbaar.

Vruchtbaarheid, doar kan het zwart maken van de jonge deerntjes ok nog wel is vedan kommen. De olde Saksische vuren werden oavergenomen deur de latere bewonners. Karel de Grote bekeerden ons allemoale tut het Christendom. Det gung met harde hand. Het was de dood of het Christendom. Het olde Saksische feest werd verankerd in het poasfeest (Ostern), as hoppe op het nieje leaven. De heidense Poasvuren bint hier , ondanks verboden vanuut de karke, altied in stand gebleven. Poasen steet veur de duure in ie ziet in Battum op verschillende plaatsen de Poasvuren greuien. De lente steet veur de duure en met het branden van het Poasveur, loat wie de winter definitief achter ons. Het wordt tied, want die Siberische keulte en veural de wind, van de leste dagen, bint wie meer dan zat. Poasen, het feest van het veurjoar, de wederopstanding, geleuve en hoppe veur de toekomst. Het kan niet snel genog kommen. Lekker veurjoarsweer, genieten op een terrasje met een koel drankje. Nog eaven gedeuld, de snarpende wind vlug nog altied um het huus, de winterjas hangt nog altied, noodgedwungen an de kapstok, maar oaver veertien dagen is weer tied van eier etten en oe opwarmen bie de zengende hitte van de joarlijkse Poasveuren. De boake greuit, de keulte nemt of, op noar het veurjoar. Ostara, wie kunt niet langer wachten , loat oene geheimzinnige warmte oaver ons hen kommen.