Sneuihoolt

Een klein berichtje in de krante. Gen poasvuur meer in Loo. De regels wordt te streng en de kosten te hôôge. Det de regels strakker wordt valt te begriepen. Det er neet an verdeend wordt, het zal wal, maar Loo zonder poasvuur is as het venne zonder boerendansers.Wekken van te veuren begint het al. Uut alle uutheuke van Loo riedt mensen met kleine en grotere wagens sneuiholt noar de Poasweire. Zoaterdag veur Poasen wordt het bie mekaar geschoven. Kloar is de Boake. De leu bint het sneuiholt kwiet en Loo hef zien Poasveur. Woer moet al die Looenaren noe hen met hun sneuihoolt? Woer moet Loo noe, noa het eier etten, de gezelligheid zeuken, zonder het al olde Poasveur? Gen kinderen meer, met ne lampion duur het schemerduuster, op weg noar de boake, onder anvoering van die köpperbloazers. Gen mensen meer, diet her en der rond riedt, um die olde vuren te bekieken. Netuurlijk goat wie allemoal noar de Dortherhook, maar det veult net iets anders. Jong aktief Loo geet iets niejs organiseren. Det is mooi, maar det kun ie niet vergelieken met het oerolde Poasveur. Eaven met de heele buurte, oe warmen an de leste uutloopers van de winter. Eaven met de kinder en kleinkinder staren in de roadselachtige vlammen van de boake. Eén van de olde gebruuken in Loo, vuurgood weg? Jammer, ook al is het moeilijk, ook al levert het niks op, het geet um een old gebruuk en gemeensschapszin. Vuur noe, het is neet anders. Wie moet met ons sneuihoolt noar andere plaatsen. Het zal wal lukken. Ook het bekieken en genieten van het poasvuur kan nog in Battem en bie de buren in de regio. Toch, as zo’n gebruuk één keer vot is, goat ie het pas missen. Poasvuur blif iets vuur ne geheele gemeenschap, jong en old en de meuite weert um in stand te holden.