Vaderdag

Hoe mooi kan het weazen. Gelukkig het weer warkt met. Wie kunt buuten zitten. Netuurlijk alles op anderhalve meter. Het is zinvol zegt de notabelen. In Den Haag magt ze eerst neet demonstreren tegen de corona moatregelen en dan weer wel. Vanof Schiphol vleegt ze met koppels teglieke deur de douane op weg noar, ja zeg het maar. Noa de vakantie waaiert ze allemoal weer uut oaver het hele land. Wie hebt met al die corona toestanden al mennigen verjeurdag oaver esloane. De schrik zit er goed in. Het virus is ter nog altied, maar deur alle moatregelen, is het een eind terug gedrungen. Wat een toestand, maar het brach ons ook nieje inzichten. De lucht was in één keer völle schoner, de files waren vôt en de economie krump in mekaar. Het verdreet gung min of meer langs oen hen. Ie lazen het in de krante. Begraffenissen, allemoale in een kleine besloten kring. Condolaties waren in één keer niet meer meugelijk. Veur de allereerste keer hebt wie ne dienst veur nen overledene via het internet kunnen volgen. Doar woer der honderden hadden motten zitten was het noe een leuige ruumte met een man of twintig. Ie volgt het statische beeld in die holle zaal. Eaven denk ie dat ie der bie bint, mà dan wordt het beeld zwart en is de dienst veurbie. De nieje tied, in plaats van ne condolatie, nen erehaag in de stroate woer de gestorvene al zien leaven hef geleefd en gewoond. Indrukwekkend, moesstille, de leste ere, allemoal op anderhalve meter ofstand. Toch, loat wie hoppen det het leaven weer wordt as eerder. Doar bint de kinder met de vaderdagkedootjes. De slieters hebt het good gehad en opa kan weer een tiedje vedan. De bakpanne steet an. Het vleis knistert in het vet en iedereene geniet. Dan stoat er twee paar kinderoogen veur oe. “Opa magge wie oen ne knuffel geven?” Het meuiste kedoo veur vaderdag. Oen harte slöt ne slag oaver en ie weet weer wat het echte leaven is.