Vakààntie

Het is zommer en de mèèste lèu trekt er op uut um èèm’n uut de sluur van alle dag te kômm’m. Sommigen trekt er op uut met de sleurhutte en ààndern vleegt met ne rot vaart noar de zunne. Völle senioor’n loat zich vervoer’n met de busse. Wier ààndern blieft gewoon biej de duure. Het maakt neet uut, àj’ mar iets doot woer j’ zin in hebt en wàj’ nog könt. Doar zit mangs wal de angel.

Zelf heij’ ne môôie rèize vuur de boeg en dan heurj’ det ààndern det neet könt umdet ze lichamelijke, financiële of ààndere beparking’n hebt. Doarumme, àj nog könt, stelt neet uut tut later, want ie wèèt neet wat later oe breg. Het is trouwens mà good, det neet alle lèu hetzelfde wilt, want dan wördt het, biejvuurbeeld, wal arg vol in Zandvoort. Met vakààntie goan is vandaage an’n dag vuur de mèèst’n hèèl gewoon, mà nog gen zèumtig joar elèène wadd’n die mèugelijkheed’n arg beparkt. Ôônze boer’n hadd’n der hèèmoa gen tied vuur. Het was de tied van hèui’n en rogge inhaal’n. Det gung àmoa nog met de hàànd en doar gung onmeunig völle tied in zitt’n. Vleeg’n was ôk neet in de mode. Nee, Schiphol was wà twei kèèr zo veer as tèèng’nswoorig en lange neet iedereene had nen auto. Het blèèf vaake biej ne dag uut. Zô gung’n ôônze oolders één’n dag, met de busse noar Valk’nburg. Möj’ oe vuurstell’n, snelwèèg’n, die wadd’n der neet. Het was à veer op ’n dag at ze èindelijk doar ôônder in Limburg wadd’n.’S Mäns um vief uur vôt en ’s oamds um elf uur kwamm’n ze zingend wier. Doar mônn’n ze dan het hèèle joar wier op teer’n. Ie hebt ze der nôôit oaver heur’n klaag’n en noe kom e wiej in ‘t geweer, aw we met de trein noar Londen möt in plaatse van vleeg’n. Zô zeej’ mà hoe lastig of ’t is um ne trad trugge te doon. Loat die zörg’n, noe èèrst, achter oe en geniet van oene wà verdeende vakààntie. En àj’ dan toch biej de duure blieft, kiekt nog is ne kèèr um oen hen en ie zölt zeen hoe machtig môôi of het thuus is.