Van olde posbodes en nieje tieden

De vakanties zit er zo good as op. Op mien dagelijksen gang noar de posbusse schöt de posbusse veur mien hen. Hij stek nog net de hand op en weg is e weer. Ik ken hem nit.De weidens bint gelukkig weer een betje bie gekluurd. Dikke twintig millimeter in de metter, het was ter hard neudig. Met de krante onder de arm en ne voes vol reklame bekiek ik binnen as eerste de advertenties. De olde posbode, hij is nit meer. Ik betrappe mie der op dat ik ze eigelijk zowat allemoale wal kenden. Die keerls in zwarte pakken met PTT der op. Alle dagen stapten ze op de fietse en brachten oe het goeie en slechte niejs op de toafel. Deur weer en wind en zie hadden vaake de tied veur een köpke koffie of iets starkers at ze opa de AOW bracht’n. Het was nog in de tied det er olde mensen waren, diet de AOW niet hebben wollen, umdet ze der niet veur hadden gewarkt. Noe kump het ongemarkt bie oe op de rekkening. Noh ja, nit helemoale ongemarkt. Stiekum kiek ie zo rond de twee en twintigsten altied wal eaven op het kiekdeuske um te zeen det het veur de kommende moand weer goed zit. Die oolderwetse posbodes, ie mist ze in het landschap. Zie brachten het niejs met uut darp, mar ok het niejs van de buren. Alles gung in een röstig tempo, de melkboer kwam met rammelende bussen trugge van de febriek en de posbode trappen der steuirig achter an. Zonder arg, vervleuig de tied. Wat det leste betreft is ter niks veranderd. Alleene noe dreait er nen enorme melktank um de boch en het wagentje van de post schöt er as nen helge vleege achter langs.