Vriejhèid

Eindelijk redelijke temperatuur’n. Der op uut. De fietse uut de stalling en èèm’n later fiets ie duur de machtige natuur. De frisse lôch en het nieje jonge greun dut oe good. Lekker, de narigheid achter oe loat’n. De vèugeltjes bint à drôk an ’t nösseln. De fazàànt’nhaan stapt rôônd in zien koninkrijk. Vriejhèid, te wèinig stoaj’ der biej stille hoe kostbaar det is. Het lik zo vanzelfsprekkend. April is in ’t làand. Bienoa tachtig joar is Battem à wier bevriejd duur de Canadeese jongs.

De gedacht’n nemt oe met aj’ langs de plaatse riedt woer nog ne Duutse suldoate begrèèm’n hef elèèg’n. Ie beseft hoe verschrikkelijk of oorlog is. Ie fietst langs de Bekke en dèènkt trugge an de gevecht’n diet er bint e wes um Battum vriej te krieg’n. Jonge jongs diet hier ’t lèèm’n leut’n vuur al disse waanzin. Ie dèènkt trugge an de dorpsgenoten diet of bint e voert en nôôit wier trugge kwamm’n. Nog èèm’n en vèèr mei steet op de kalender. Wiej zölt ze amoa wier herdèènk’n. Met alle respekt en astebleef loaw we hopp’n det al die ààndere ellende èèm’n duur wördt eschèum’n noar ne lateren doatum. Vèèr mei is vèèr mei, doar möj’ neet ankômm’n. Èèrs herdèènk’n en dan meuge wiej met mekaa de bevrijding vier’n. Vriejheid, ie zegt ’t zô makkelijk, mà kiekt um oen hen en ie hebt in de gaat’n hoe verschrikkelijk arg of oorlog is . Zô in één kèèr wördt alles an gruuzelemèènt’n eschött’n. Ie stoat er roadeloôs biej te kiek’n en dan heij’ nog geluk. Links en rechts valt er slachtoffers um oen hen. Oe lèèm’n zal nôôit meer hetzelfde weer. Herdèènk’n en vier’n, ieder joar wier en der an wark’n daw we de vrea in stàànd hôôlt. Ie loat de Schipbekke achter oe. Honderden dôôi’n en al disse jongs ligt begrèèm’n op ’n Hoolterbarg. Goat er is kiek’n. Ieder hef zien eeg’n verhaal. Het blif indrukwekkend en ie bint deepe ôônder ’n indruk, àj’ wier op huus an goat en könt geniet’n van Vriejhèid.