Vriejheid

Het lik allemoal dood normaal, maar de leste dagen begin ie te twiefelen. Bint wie net of van al die beparkingen en de mondkapjes of, kump de Russische Beer um de hook hen kieken. Hoe is het meugelijk, de rillingen loopt oe oaver de rugge. Gebouwen wordt kapot geschötten en de slachtoffers ligt in de stroate. Berichten vleegt oaver en weer.

Wat moet wie der van geleuven. Honderdduuzenden mensen van huus en heerd verdreven. Kunt ze ooit nog trugge? Femilies diet bie de grenze ofscheid nemt. Keerls diet zich goat melden um te vechten veur het vaderland. Hun mooderland, det dit gevecht alleene moet voeren. Gelukkig sprek de wereld zich uut en kump ter van alle kanten steun. De strafmoatregelen en dreigementen vleegt oaver en weer. Wordt er noe onderhandeld en wat is de uutkomst? Noe is het nog een vroagteken. Geet bie ons de gaskrane dichte? De elektrische kachels stoat al kloar. Loat wie hoppen det onze leiders de röste en de kalmte bewaard. Loat wie schoolder an schoolder goan stoan en met mekaar ook disse krisus deurstoan. Het is allemoal ongewis. De dreiging is groot. Woorden diet vaake makkelijk wordt gezegd, kriegt in één keer ne andere lading. “Een volk det vuur tirannen zwicht zal meer dan lief en good verleezen, dan dooft het licht.” Het is een gedicht oaver keuzes diet gemaakt bint of wordt. Het geet neet meer um indivuduen, het geet oaver leaven en dood. Loat wie hoppen det wie met mekaar de goeie keuzes maakt. De dagen verloopt in een roazend tempo en de situatie verandert van uur tut uur. Het lik noe nog allemoal oavertrökken, maar het oorlogsgeweeld is maar op een paar uur vleegen hier vedan. Loat wie met zien allen hoppen, det het neet duurzet. Loat wie de vluchtelingen opvangen. Stelt oe veur, det ie zelf de geboortegrond achter moet loaten en an de grenze stoat um weg te kommen van het onvuurspelbare geweeld. Vrieheid is het heugste good, koester het en handelt er noa.