Wat ne drôkte

Het möt neet gekker word’n. Wiej vleegt van ’t ééne feesje noar het ààndere. Ie kômt hèèmoal uut oen ritme. Feesjes, det is toch neet zo arg, zöj’ oe ofvroag’n? Nee, op zich neet, mar àj’ doarduur de joarlijkse karms’n mist, wördt ’t te völle van ’t goeie. Zô rèè we richting Loarne. Biej Oolde lek ’t net ôj’ de Gaza in rèèd’n.

De hèèle kasteeltuin was verneeld, Manana, Manana en doar was e wiej ageet neet ewes. Vuurdet doar wier grös op ‘t gezon steet, is ‘t zommer veer vuurbiej. Gelukkig haw we nen ààndere bestemming. Vieftig joar etrouwd, Jehan en Annie van de Kroeze. Vrogger wônn’n zie in Lôô, op Doarlesen. Joar’n elèène bint ze doar vertrökk’n um zich over Uuropa te verspreid’n. Vanuut Italië, Portugal en Battem kwamm’n ze àmoa noar Rèurle um het hèugelijke feit te vier’n. Het wörd’n ne fijn’n middag met völle ôôle bekèènd’n en een hôôg gries gehalte. Vieftig joar, ne mèèns’n lèèftied. Het enige wat neet völle was veràànderd, was de zaal, doar had de tied gen vat op ehad. Nog net op tied vuur de voetbal waw we wier in huus. Doar geet ôk völle vrieje tied in zitt’n. Volgens de vrouwe möt ’n tuin der ôônder lie. Wiej kwamm’n neet tut röste, want op zundag zat e wiej à wier in ’t café. Ja, at oe jongste brèur viem’nzestig wördt, deen’n ie toch wal èèm’n oen’n nèuze te loat’n zeen. Nôh, doar heiw we gen spiet van ehad. Hij had ’t prima vuur mekaa, met dikke ribb’n, paling en nieje haring. Het weer wark’n machtig met. Eindelijk, ne môôi’n zunnigen dag. Op ’n gegèèm’n moment stun der meer volk vuur ’n viskroam as vuur ’n tap. De tied vleuig vuurbiej en zô zat e wiej in huus biej te kômm’n van al die verwennerieje. Heij’ oe stukske al e schrèèm’n vuur de kràànte, heur’n ik vanuut de kökk’n. Kàànt vergett’n, kàànt an de latt’n, lekker sloap’n, ’n wekker zett’n en dan zee we männ’nvrog wà wier. Geniet van ’t lèèm’n, met alle drôkte. Männ’n kan alles zô mar ààns weer.