Winter

Eindelijk, wat hebt wie der lange noar uut gekekken. Half blauwe loch met een waterig zunneke. Een dun leuigje poederschnee lig oaver de kale weidens. Wat zeet de beume der noe toch beteuverend uut. Het is net of ie zo een schilderiejke in stapt. Zô of en touw kump ter nog een vlökske noar beneden. Eaven noar buuten, lekker die frisse loch opsnoeven.Buuten zeej’ het bleuiende hoolt, onder een dun zilverleuigje, in de knöpkes zitten. De krokusjes kroept geschrökken trugge in eur gelle knöpkes. Het schneeklokje is duudelijk in zien element. Zie stoat te bleuien tussen die dunne leuigjes schnee. Zo hier en doar zeet ie de dunne sporen van veugeltjes, met doarbie, pootafdrukken van niejsgierige katten. Heerlijk, dat wie der eindelijk van kunt genieten. Koffie!! Ie schrikt wakker uut die mooie wereld. Buuten slöt de reagen, al vuur de viefde wekke dit joar, gestaag tegen de roeten. De vrouwe kump al hoostend, met in de eene hand ne zakdook en in de andere ne lekkere komme koffie, de kamer in. Zie kan maar niet van die verkoudheid ofkommen en zie niet alleene. As ie de verhalen magt geleuven is zo wat het halve darp an het snotteren. De griep is her en der um ons hen. Gelukkig nog gen corona-virus, alhoewel? Het schient det er ieder joar ook völle slachtoffers valt, met normale griep. Weg met die zörgen! Weg met al die duustere reagendaage. Wie wilt geerne eene wekke, een klein betje winter en dan weer op noar de zunne. Lekker spitten in ons tuintje of zitten op het balkon. Lekker grös meaien of een drankje op het terras. Alles is good, maar gen vief wekke meer van dit duustere weer. Het is maar good dat wie het weer neet kunt bepalen, maar gelukkig weer of gen weer, ne mond vol koffie geet er altied wal in.