Plan De Brink
Klik hier om de 3D animatie te bekijken

Ingezonden brief: Dodenherdenking

Publicatie van een ingezonden brief betekent niet dat de redactie het eens hoeft te zijn met de gegeven mening. Tevens behoudt zij zich het recht voor brieven in te korten. Alleen brieven met naam komen voor plaatsing in aanmerking (als de beschikbare ruimte dat toelaat).

Brieven die naar het oordeel van de redactie, kwetsend of beledigend zijn voor individuen of groeperingen komen niet voor plaatsing in aanmerking.

Dodenherdenking

In de Bathmense Krant las ik dat de Stichting Oranjecommissie ‘Bathmen en Loo’ terugkeek op een mooie dodenherdenking met toespraken, muziek en poëzie. Al jaren woon ook ik de herdenking bij, zowel op de begraafplaats als ook daarna in de kerk. Na zo lange tijd wil ik graag een paar opmerkingen bij deze herdenking plaatsen. Bovendien ben ik heel benieuwd naar de reacties van andere Bathmenaren. Moet alles blijven zoals het is of zouden er misschien een paar dingen aangepast kunnen worden?

Ten eerste: op de oude begraafplaats worden vóór de twee minuten stilte gedichten door en van kinderen voorgedragen. Hoe goed bedoeld ook, en misschien voor sommigen ook heel vertederend, het zijn onbeholpen gedichten van een niet zo hoog niveau (‘de joden leden heel veel pijn en dat vonden ze niet fijn’). Er zijn zoveel mooie gedichten van goede dichters te vinden die de gevoelens en gedachten van herdenking en rouw beter vertolken. Waarom die niet voorlezen?

Het is verwarmend dat men kinderen bij de herdenking betrekt, maar daar nog zijn zoveel andere manieren voor. Wil men toch de kinderen op deze manier in de herdenking laten delen, dan zou er wellicht een mix tot stand kunnen komen van kindergedichten en gedichten voor volwassenen.

Het tweede is het zingen van ons volkslied. Na afloop van de herdenking gaat een aantal mensen nog naar de kerk en aan het eind van deze plechtigheid zingen de aanwezigen het Wilhelmus. Een hele grote groep mensen die wel bij de eigenlijke herdenking op de begraafplaats aanwezig is, is dan al lang weg. Of het duurt te lang, of men heeft geen binding met de kerk, of wat dan ook.

Ik zou willen voorstellen het Wilhelmus direct na de twee minuten stilte op de begraafplaats te zingen (met een heel beperkte muzikale begeleiding). Daar hoort het naar mijn idee thuis. Samen het volkslied zingen na zo’n indrukwekkende stilte geeft een gevoel van verbondenheid. Van saamhorigheid. Een saamhorigheid die je op zo’n moment graag wilt delen.

Oranjecommissie en inwoners van Bathmen, ik lees graag uw reactie in deze krant.

 

Dannie ten Zweege.