Kanttekeningen bij opnieuw geslaagd festijn ‘’Klootschieten 2022’’

Eindelijk, na drie jaar kon het weer! Drie jaar is lang, heel lang, een volkomen nieuw publiek is ondertussen opgestaan. Drie jaar opleiding gemist, nog nooit klootgeschoten, tja?
Gelukkig is alles goed gegaan, veel spelvreugde, plezier en ook competitie, we zagen weer de strijd om de top. Deze dag en deze strijd worden door alle deelnemende teams anders ervaren.
Ons als organisatoren gaat het erom dat ieder team op zijn/haar manier een fijne morgen heeft. Bij de aanvang van het klootschietgebeuren in Bathmen in de jaren tachtig probeerde initiator Jacques te Lindert vooral teams van binnen en buiten het dorp tegen elkaar te laten spelen, evenals teams uit verschillende delen van Bathmen. Eén en ander om mensen met elkaar kennis te laten maken.

Tegenwoordig willen veel buurten en vriendengroepen juist met- en tegen elkaar spelen.
Dat is natuurlijk knus, vertrouwd en beregezellig, maar het is natuurlijk wél tegelijkertijd ook een verarming. Een paar uurtjes aanpassen, respect hebben voor het andere team en kennis maken met misschien wel onbekende mede-dorpsbewoners kan best wel verrijkend zijn.
Je hoort ook nog eens een ander standpunt, een andere visie. Daar wordt je echt niet dommer van.
Dat vraagt wél enige zelfdiscipline. Net zoals het discipline vraagt om met een aantal mensen vóóruit te lopen om de geschoten kloten niet verloren te laten gaan.
Mochten ze dan onverhoopt toch verloren gaan dan vraagt het alweer enige discipline om dat bij de organisatie te melden en de verloren kloten te vergoeden.
Daar ontbrak het dit jaar bij sommige teams wel wat aan. En natuurlijk is het supergrappig om harken die bij een sloot gereed staan voor gebruik in diezelfde sloot te mieteren.
En een waarschuwingsbord “Klootschietparcours, betreden op eigen risico” is een prachtige trofee in een keet.
Begrijpen we, begrijpen we allemaal.
Net zoals het een toppunt van vermaak is om een lege Martinifles tegen het schuurtje van de kerk te smijten of gewoon een tijdje te laat aan de start te verschijnen zodat het hele spelschema fors in de war raakt.
Maar het is altijd nog beter dat één organisator in de stress schiet dan een héél team.
Begrijpen we, begrijpen we allemaal! Desalniettemin is het ook voor een organisator wel aardig als deelnemers hun verantwoording weten te dragen. Dat moest ons gewoon van het hart, om het ook volgende jaren leuk te houden.
Tot volgend jaar, en blijf gezond,

Bert de Waal, Jans Kirchhof en Henk Oplaat.