’t zwarte Schoap

Achterop bie Johanna F. van Buren

In november 1938 fietst zie noar een old darpkse in Salland. De trein stopt er neet meer. Zie geniet van de röste in det pleitske, zo veer van de grote weg. In det darp stoat nog mooie huuskes an paadjes, deepe in t greun, diet allemoal op de eeuwenolde karke angoat. Zie veult er zich drek eigen en trekt er ne dag vuur uut um is een eindje rond te fietsen. Meerdere keren geet ze oaver de Schipbekke. Het lik ter op det ze oaver Loo weer terugge kump. Woar zol ze gestoane hebben, zie hef het oaver de Bekke, diet dan weer breed is en dan weer smal. Het Marsmansvonder of de Arkelsteinse of Landweersbrugge, het maakt neet uut. Mooie bruggetjes, deepe in t greun, met ne weelderigen begreuiden bekkenwal, woet de endjes spettert in het voedselrieke water. Zie geet langs nen hoogen Enk en zut het golvende jonkgreun in de leegte. Deepe onder indruk geet ze nog is weer rond um de karke. Zie geniet van de röste en zoch noar de bakker, den zo bekend is van zien ne Battemse moppen. Zie vindt ze zo lekker, broen en bros. Zie löt ons in het ongewisse wat vun pleitske of het is, maar iedereene weet dat as ie kommende van Okkenbrook, bie de Olde Mölle recht duur goat, in ons mooie Battum komt. Inmiddels bint wie dikke tachtig joaren veerder. De wegen bint breder geworden. De meeste kleine paadjes in het Darp bint weg. De olde karke is ter nog, hooge verstopt achter de beume. Nog altied is doar ne bakker. De volgende keer as ik ter komme, zal ik is vroagen noar die bezundere Battemse moppen. Het is neet meer as in achtendartig, toch is ter nog völle bewaard gebleven. Noe met de kommende veranderingen op de Brink, hop ik det het Darpse bewaard blif en det de vreimden hier de röste preuft, diet in de jachterige wereld vaake zo veer te zeuken is. Net vuur de Mölle spring ik weer van de bagagedrager en geniete nog een tiedje noa van de schilderachtige wereld in de Apenhuuzen.